Honda CB1100EX 2014

Þar sem það hefur heyrst frá sumum (íbúar suðureyjunnar) að alltof lítið sé fjallað um Hondur yfirleitt á heimasíðum mótorhjólaklúbba þá svona örstutt grein til að gleðja Hondu aðdáendur. Það var mikið gaman að sjá að Hondu verksmiðjurnar tækju sig til og lagfærðu frábært hjól CB1100 sem kom nú reyndar á markaðinn sums staðar árið 2009, en var sýnt okkur hinum árið 2013. Ég eins og margir aðrir fannst 2013 hjólið bara virkilega flott, en samt það vantaði eitthvað, af hverju að smíða „retró“ hjól og ganga ekki alla leið. T.d. af hverju pústkerfi fjórir í einn ? Af hverju bitafelgur og ekki teinafelgur ? Af hverju ekki sex gíra gírkassa ? Hondu verksmiðjurnar hlusta á markaðinn öfugt við marga aðra framleiðendur (uss maður verður að passa sig að hæla þeim ekki um of=Tryggvasindrom).

Og nú er komið í sölu CB1100 EX sem skilar þessu öllu og nú ættu „retró“ aðdáendur að gleðjast, því þessi nýja útgáfa nærri því uppfyllir allt í því hvernig „retró“ hjól ætti að líta út, jú lengi má bæta t.d. pústkerfi fjórir í fjóra, en það er til eftirmarkaðs þannig pústkerfi. Nýja fjórir í tvo pústkerfi er aðeins styttra en það gamla fjórir í einn. Svo eru það auðvitað þessar nýju teinafelgur bara flottar þó sumir segi að teinafelgur eigi bara heima á reiðhjólum og gamla Ford. Sætið er líka breytt á EXinu sem og hliðarhlífar. Uppgefin þyngd er um 573 pund og er EXinn um 27 pundum þyngri en sá gamli sem er einnig framleiddur áfram. Nýi EXinn kemur með sex gír gírkassa og ABS bremsum, bensíntankur er einnig stærri um þrem lítrum stærri. Síðan eru smá breytingar á framljósi, mælaborð segir þér hvaða gír þú ert í (gott fyrir eldri borgara). Nú er bara að sjá hvenær Honda Íslands fær fyrsta EXinn og hver verður fyrstur til að kaupa, mig grunar að það verði einhver á suðureyjunni. En allavega flott hjól og lesa má betur um eldri gerðina á netinu sem og nýja hjólið, en fann ekki alvöru Roadtest vegna nýja EXins.

Stolið og stílfær af netinu

Óli bruni.

Jólasveinar einn og átta (uss jólin löngu liðin)= Ferðalag Drullusokka, Gaflara sem og Þverhausar til Bestalands = Englands !!!

Fyrir ekki alllöngu héldu á stað til Englands níu „jólasveinar“ frá ýmsu stöðum á Íslandi t.d. Selfossi, Vestmannaeyjum, Garðabæ, Hafnarfirði og Reykjavík, margir þeirra meðlimir í Drullusokkum, Göflurum og að sjálfsögðu Þverhausum. Ferðin hófst um miðja nótt á föstudegi og þar sem þessir snillingar búa á hinum ýmsu stöðum var farið á nokkrum bifreiðum til Keflavíkurflugvallar, já aðallega að tryggja að nóg pláss væri við heimkomu, því sumir ætluðu að kaupa sko heilan helling. En byrjum á upphafi sögunnar af hverju England um miðjan vetur og allt að rigna í kaf !! Jú einn öflugasti bretaáhugamaður Íslands (Hjörtur) sagði mér (Óli Bruni) frá mótorhjóla og sölusýningu í Bristol sem hann hafði heimsótt áður. Síðan bætast við tæmerinn (Hilmar) sem reyndar komst ekki, Speedie (Torfi gull), maður nokkur sem kenndur er við Bacon (Tryggvi).

Reyndar var reynt við tvo aðra suðureyjabúa, þá Bigga Breta og Darra, en hvorugur fékk leyfi frá ektamaka, ja reyndar annar, hinn ætlaði sér að bræða loðnu í tonnavís !! Gullsmiðurinn (blikksmiður) sá fljótlega að það myndi aldrei ganga að mega bara vera með eina ferðatösku undir varahluti !! Svo hann bauð syni sínum Frey, reiknaði meira og sá að það myndi ekki duga að bæta við einni tösku, svo nú upphófst leit  að fleirum. Næsta fann gull/blikkarinn tvo öðlinga sem og hrausta menn til að bera þeir eru Heimir yfirdrullumallir Íslands og eigandi að gasverksmiðju (hugsanlega útskýrt síðar) og Ölgerðarbóndi einn að nafni Októ (átti einu sinni Harley sælla minninga!!). Eitthvað vantaði í hópinn svo undirritaður fór að huga að málum með það í huga að gott væri að blanda bílahuga í þennan hóp og hver er númer eitt í því á landinu jú Sigurjón Kvartmílumaður Íslands, Mopar maður (já bara til ein tegund af bílum) og einnig Gaflararáðamaður númer eitt. Svo er það sá síðasti sem bættist við hann keypti farmiða með ódýrara flugfélagi, tíu mínútum fyrir brottför, hann Smári sem þekktur er fyrir að pólera og pússa.

Ferðin gekk áfallalaust fyrir sig til Bestalands. Síðan tók við smá ferðalag að bílaleigu, eftir smá bið eftir Smára, því hann þurfti að ferðast með lest frá ódýra flugfélaginu til okkar og já lestin hans bilaði. Á bílaleigunni voru teknir tveir FIAT átta manna bílar, því þá svona stóra bíla myndi einhver spyrja !!?? Jú allavega þurfti mikið pláss fyrir varning í annarri bifreiðinni= Gull/blikk. Fiat af hverju Fiat ?? jú Fiat á allt sem heitir Mopar (svipuð gæði!!) og þessu réði Mopar maður nr. 1. Skipt var niður í bifreiðar eftir þroska, aldri, gáfum og magni hárs á höfði og dæmi nú hver fyrir sig. En skipting var eftirfarandi: Hjörtur, Tryggvi, Sigurjón og Óli í einni, Októ, Smári, Heimir, Torfi og Freyr í hinni. Fyrsti viðkomustaður var ACE café í London, þar sem hittum fyrir eiganda staðarins Mark Wilsmore og allir vildu mynd með honum, sumir fengu aðrir ekki, held að það hafi snúist um hvaða mótorhjól menn áttu !! Þessi staður er að sjálfsögðu sá staður sem allir mótorhjólamenn (konur) eiga að heimsækja, því saga þessa staðar er mjög löng en kannski ekki mjög löng á þessum stað. En ég ætla ekki að ræða um matinn (ala shit hamborgarar) !!! Hann hafði þau áhrif að í annarri bifreiðinni var mjög mjög mikið um vissa gasframleiðslu. Nú var tekin stefnan í tvær áttir þ.e.a.s. í þeirri bifreið sem ætlaði sér ekkert að versla var stefnan tekin á Bristol, en í innkaupabifreiðinni var stefnan tekin á Ace Classic‘s, en þar ætlaði Gull/blikkarinn að ná sér í: bensíntank, grind, mótor, bretti, felgur, púst og eitthvað smávegis annað !! Áður en lengra er haldið þá verður að koma því einu að Hr. Bacon var búin að skýra hópinn í innkaupabifreiðinni og nú skildi hann heita Coneheads sem síðar var breytt í Dickheads þar sem Kónar voru ekki ánægðir með nafngiftina. En þeir skýrðu minn hóp Hringvöðvana. Allavega við Vöðvarnir vorum ekki búnir að aka lengi frá Ace Café þegar neyðarkall barst frá Dickheads, leiðsögutækið (GPS tæki sem bruni lánaði þeim án ábyrgðar) virkaði ekki lengur og þeir væru strandaglópar og við yrðum að snúa við til að bjarga þeim. Var þeim bent á að þeir væru með ca. 4-6 snjallsíma í Dick bílnum sem allir væru með leiðsögu „appi“. Ekki heyrðist meira frá þeim, en þeir komust að því að leiðsögutækið var í lagi en FIAT (Mopar) var bilaður og því þurfti að fá nýjan FIAT og allt tók þetta tíma þannig að aumingja Gull/blikkarinn komst ekki til Ace Classic´s þann daginn. Vöðvarnir mættu snemma á hótelið í Bristol, fengu sér smá lúr (aldur) fyrir matinn, Dickarnir komu ekki fyrr miklu miklu seinna á hótelið.

Dagurinn var tekin snemma næsta dag (dagur 2) þó aðeins þyrfti að bíða eftir Gull/blikkara, er bara þannig að sumir þurfa að sofa meira en aðrir. Vöðvarnir voru mættir fyrstir að venju á sýningarsvæðið en sýning þessi er kölluð The Carol Nash motorcycle show, en þarna eru sýnd alvöru mótorhjól (bresk) af eldri gerðinni sem og að seldir eru hinir ýmsu hlutir fyrir mótorhjólamenn, bæði nýtt og notað. Þarna vorum við í raun komnir til himnaríkis, ja allavega þeir sem eiga alvöru mótorhjól!!! Reyndar reyndust þarna innanum nokkrir hrísgrjónabrennarar, en nær ekkert til sölu í þá og Hr. Bacon var hálf daufur yfir þessu, en það rjáltaði af honum því hann er gamall breta aðdáandi sem og eigandi, en hann heyrðist samt segja mjög mjög mjög oft David Silver, sem er mótorhjóla „shjoppa“ á austurströnd England (en meir um það síðar) sem selur alla hluti í eina hjólið á suðureyjunni: HONDU. Lítið sá maður af Gull/blikkaranum því hann fór hratt yfir og hlóð í poka eins og engin væri morgundagurinn (aumingja Freyr), maður hefur ekki séð svona, jú kannski þegar stóðhest er hleypt inní gerði með merum í látum. Við hinir ALLIR skoðuðum bara mótorhjól í rólegheitum. Í lok dags grátbað póleraður Dickari okkur Vöðvana um leyfi til að fara með okkur frá sýningarsvæðinu því það væri ekki lengur pláss í Dickara bílnum=varahlutir frá margnefndum Gullsmið. Naut hann ferðarinnar frá sýningu að hóteli með viðkomu á „pöbb“ og sagði að það væri miklu betra andrúmsloft í Vöðva bílnum (Heimir).

Hópurinn allur fór svo saman út að borða á svokölluðum Ítölskum stað og það var hraustlega tekið til matar síns og við fengum óvænta heimsókn frá enskum hjólamanni honum Ian, en hann er vinur Brunans í Englandi. Ian þessi hafði ekið alla leið frá London (2 ½ klst) til að færa Brunanum eitt stk. stýri, semsagt a.m.k. fimm klst. akstur fyrir eitt stýri !! Bruninn er jafn ruglaður og Gullsmiðurinn !! Góður matur ja spurning hvernig á það er litið en sumir þurftu að fá sýna steik eldaða tvisvar. Svo kepptust allir um að fá að borga fyrir hópinn svo að peningar flæddu um allt.

Sunnudagur og seinni dagur sýningar runnin upp og hver er mættur fyrstur í morgunmat, jú innkaupastjóri ferðarinnar. Mættir á sýninguna á skynsamlegum tíma og tekin góður hringur og hjól skoðuð betur, en sumir héldu áfram innkaupum með fjóra aðstoðarmenn í humátt á eftir= BBB sem er: Borga Bera Bíða !! Vöðvarnir sáu fljótlega að það yrði að ná meira útúr þessari ferð heldur en einni sýningu, svo þeir héldu sem leið lá í átt að sýningarhöll Sammy Miller, en Sammy er einn frægasti mótorhjóla ökumaður Englands og þá bæði í drullumalli og á götumhjólum. Mig minnir að hann hafi unnið a.m.k. 1200 drullumallarakeppnir og nokkur hundruð götuhjólakeppnir. Dickurunum var boðið með, en þeir sögðust ekki getað yfirgefið innkaupastjórann, hann gæti aldrei borið þetta allt einn og væri rétt að komast í stuð um hádegisbilið. Hvern hittum við inngang sýningarinnar jú sjálfan Hr. Miller, mig grunar að Hjörtur hafi hringt í hann því þeir hafa tekið tal saman áður á annarri sýningu. Nú upphófst mikil myndataka með Sammy og kynningu hópsins og það kom fljótlega í ljós að hann þekkti þessa Íslendinga alla, yes Mr. Bacon yes I know him he is in love við Honda, Oh mister Mopar yes he drives a Roadrunnar, yes Mr. Bruni he makes good bikes bad, and of course Mr. Hjörtur he is the best macanic in all of Icealnd. Síðan voru Vöðvarnir leiddir undir einkaleiðsögn um allt sýninguna sem samanstendur af 400 hjólum og öll gangfær nema 7 (eitt af þeim eru úr tré). Við fengum að fara inní það allra heilagasta, þar sem var verið að gera upp hjól sem og hjól sem biðu uppgerðar, já svo fengum við áritaða bók um æfi Sammy, já erfitt að toppa þennan dag. Degi lauk með sameiginlegum mat þar sem rætt var um viðburði dagsins sem og innkaup sumra.

Síðasti dagurinn í Bestalandi og nú var Hr. Bacon mættur fyrstur í morgunmat og sagði bara tvö orð aftur og aftur og aftur: Davið Silver-David Siler !! Og til að komast sem fyrst til Hr. Silver sem selur HONDA HONDA HONDA ákvað Hr. Bacon að taka lestina þessa löngu leið frá vesturströndinni að austurströndinni. Taldi að þessi Fiat (mopar) drusla myndi aldrei komast á áfangastað nógu tímanlega, nei hann ætlaði sko með hraðlest til David Silver og ekkert röfl. Þannig að við kvöddum Hrr. Bacon með tár í augum á lestarstöðinni í Bristol, en hann brosandi útað eyrum með glampa í augum því nú skildi sko versla einn bensínbarka í CB750. Fer ekki sögum af þessu ferðalagi Tryggva fyrr en síðar. Dickarnir tóku stefnuna á London en innkaupastjórinn ætlaði sko að fara til Ace Classic´s sama hvað gengi á, þar biðu hans mikið magn varahluta. Vöðvarnir héldu í sömu átt með það í huga að fara í eina elstu mótorhjólabúð Englands Reg Allen en hana hefur Bill Crosby rekið í yfir fimmtíu ár á sama stað. Það var meira en fróðlegt að hlusta á hann og Hjört tala saman, í búðinn hjá Bill var eitt stk. Triumph sem er eina sinnar tegundar í heiminum. Bill sagði okkur frá mótorhjólasafni London Motorcycle Museum sem hann á stóran hlut í og þangað var haldið og þar voru til staðar mörg einstök mótorhjól t.d. fyrsti Triumph Tridentinn kallað P 1 og eitt BSA Rocket Three með yfirliggjandi knastás, já og mikið af öðrum hjólum, en engin japani.

Dickarnir fóru eins og áður er sagt til feðgana sem reka Ace Classic´s og fengu góðar móttökur, reyndar ekki furða því heyrst hefur að þeir séu að halda í heimsreisu með öllum fjölskyldumeðlimum, eftir heimsókn innkaupastjórans. Dickunum var meira segja boðið í mat, sem eins og menn vita sem reka fyrirtæki að það er bara skrifað á kostnað !!! (öfund Vöðva). Svona okkar á milli þá fór sonurinn á Ace Classic´s alla leið heim til sín til að ná í bensíntank fyrir innkaupastjórann, tankur þessi er sérstakrar gerðar og mjög fágætur og þeir búnir að eiga hann í mörg ár, en hvað gera menn ekki fyrir extra extra góða kúnna !!!

En hvað varð um Mr. Tryggva Þverhaus (já líka Drullusokkur og Gaflari), hringt var í hann reglulega og spurt um ferðalag hans til að kaupa bensínbarkann, en svona til gamans þá hefði ferðalag þetta á bíl tekið um 8-9 klst. þ.e.a.s. frá Bristol til David Silver og aftur til baka á Heathrow flugvöllinn ef ekkert væri stoppað. En svona alvöru þverhausar og Honduaðdáendu telja svona smá ferðalög ekkert eftir sér. Tryggvi sagði okkur reglulega að ferðin gengi vel og hann væri í góðum félagsskap (ekki með okkur Vöðvum). Síðan fréttist af honum á leið til baka með bensínbarkann og hann nálgaðist London hratt sem og flugvöll. Leifarnar af Vöðvagenginu mætti tímanlega á flugvöllinn, farið var um fríhafnarsvæðið og smá innkaup og síðan borðað, en engin Tryggvi. Nokkru áður en farið var í átt að landgangi sjáum við í verslun einni, þ.e.a.s.  þessir þrír Vöðvar, svona leikfangadýr sem hangir í bandi og flýgur í hringi, dýr þetta er aldrei með vængi en þykir óvenjugott verkað í morgunmat (Bacon), en þetta dýr var með vængi og við sáum að það væri alveg óhugsandi að kaupa ekki dýrið og færa Tryggva það að gjöf, svona til að gleðja hann eftir langt og strangt ferðalag þvert yfir England og til baka. Eftir kaupin á dýrinu þá ákváðum við að það yrði skilyrði að dýrið yrði hengt upp í Honduheimum á suðureyjunni. Við allir bæði Dickarnir og Vöðvar fórum um borð í flugvélina, en engin Tryggvi enn, smá séns því hurð hafði ekki verið lokað, en svo fór að flugvélin hélt heim á leið til Íslands án Tryggva og við vorum allir sammála því að hann hefði verið handtekinn í vopnaleitinni vegna bensínbarka. En það eru bara hetjur og þverhausar sem leggja svona ferðalag á sig til að ná í einn bensínbarka. Heyrst hefur að Tryggvi sé komin til síns heima (tapaði reyndar af Herjólfi líka) og bókabúðin hleypir honum örugglega aldrei aftur til útlanda og nú bíðum við allir/öll spennt eftir ferðasögu ala Bacon.

Ég vil þakka öllum ferðafélögum fyrir frábæra ferð og væri til í að fara með þeim öllum aftur á morgun.

Kv. Óli bruni það fylgja nokkrar myndir frá mér, sem og netföng hjá nokkrum aðilum.

http://www.motorcycle-uk.com/lmm/billcrosby.html

http://sammymiller.co.uk/

http://www.aceclassics.co.uk/

Giacomo Agostini „næst“ frægasti mótorhjólaökumaður allra tíma.

Hverjum myndi hugnast að fullyrða eitthvað svona ?! Jú auðvitað ég, því alveg sama hvað titlar segja þ.e.a.s. fjöldi titla þá var bara einfaldlega Mike „The bike“ Hailwood betri. Af hverju var Hailwood betri ? Jú ef menn og konur skoða á hvaða hjólum þeir voru að keppa þ.e.a.s. hvaða framleiðendur voru með þá á samning, þá sést fljótt að það var nokkuð mikill munur á því. En þetta er bara álit mitt og eflaust örfárra annarra !! Agostini var fæddur á Ítalíu 16.06.1942 í Brescia, Lombardi, er reyndar alltaf kallaður Ago. Hann Ago náði sér í örfáa ! ökumannstitla t.d. 122 í Grand Prix, 15 heimsmeistaratitla, af öllum þessum vinningum vann hann 68 sinnum á 500cc hjólum auk 8 titla, restin var á 350cc hjólum. Hvernig hófst þetta allt saman jú í upphafi í svona brekkukeppnum og almennu drullumalli síðan á götuhjólum. Pabbi hans var nú ekki ánægður með þennan áhuga unga mannsins á mótorhjólum, „skrýtið“ og reyndi allt til að Ago hætti þessu bulli. En svo sá gamli maðurinn að drengurinn var snillingur á hjólum og ekki leið á löngu þangað til að Ago árið 1963 varð Ítalíumeistari á 175cc Morini hjóli. En Ago var með heppnina með sér þegar einn af ökumönnum Morini (Taquinio Provini) hætti og fór yfir til Benelli og því komst Ago að. Það var Count Alfonso Morini sem réð ungan manninn til að keppa fyrir sig. Árið 1964 vann Ago Ítalska 350cc titilinn og náði fjórða sætinu á Monza brautinni í Grand Prix keppni. Ævintýrið var hafið. Það var síðan Count Domenico Agusta sem nældi í ungan manninn til að aka MV Agusta hjólum og það var engin aukvisi sem var með í hópnum því það var sjálfur Mike Hailwood. Ago barðist síðan við Jim Redman sem ók á Hondu um heimsmeistaratitil 350cc fyrir árið 1965 og Ago var með þetta í hendi sér, en MV Agusta hjólið bilaði í síðustu keppni ársins á Suzuka brautinni í Japan og Redman varð heimsmeistari.  Eftir að keppnum ársins 1965 lauk þá hætti Hailwood og fór yfir til Honda (skrýtið!!), því Mike samdi ekki við Count Agusta. Þá varð Ago ökumaður nr. 1 hjá Agusta og varð sjö ár í röð heimsmeistari í 500cc flokknum á MV Agusta, sem og einnig sjö sinnum í 350cc flokknum. Ago nældi sér einnig í 10 Isle of Man TT titla. Ago og Hailwood háðu oft harða keppni og þeir börðust um 1967 heimsmeistaratitilinn og Ago náði þeim titli í síðustu Grand Prix keppni ársins. Ago tók stóra ákvörðun á árinu 1972 þegar hann tilkynnti að hann myndi aldrei aftur keppa í TT keppninni á Isle of Man, vegna þess að góður vinur hans Gilberto Parlotti fórst þar í keppni, þetta olli miklu fjarðafoki. Ago sagði að 37 mílna braut Isle of Man væri einfaldlega stórhættuleg fyrir Grand Prix keppnir, en þessi TT keppni var með þeim vinsælustu og þar voru það aðeins þeir langbestu sem unnu, eða réttara sagt menn með tvær risastórar kúlur eða þannig sko. En Grand Prix keppnum var hætt þarna árið 1977. Ago kom mönnum enn og aftur á óvart þegar hann hætti hjá Agusta og gekk til liðs við Yamaha árið 1974, minnir á þegar Rossi hætti hjá Honda og fór til Yamaha, en það er nú önnur saga. Í sinni fyrstu keppni fyrir Yamaha vann hann Daytona 200 kappaksturinn og varð 1974 350cc heimsmeistari á Yamaha, en meiðsli og bilanir 500cc hjólsins komu í veg fyrir að hann tæki þann titil líka. En Ago kom á fullu gasi til baka á árinu 1975 og nældi sér í 500cc titilinn og var það í fyrsta sinn sem tvígengis græja náði þeim titli. Þetta var síðasta árið sem Ago vann heimsmeistaratitil og þá orðin 33 ára. Árið eftir ók Ago bæði Yamaha og MV Agusta hjólum í 500cc flokknum, en tók aðeins einu sinni þetta ár í 350cc flokknum og vann þá í Assen. Nurburgring er ekki fyrir alla en þar tók Ago þátt í 500cc flokknum á MV Agusta og vann þá sinn síðasta kappakstur og líka var þetta í síðasta sinn sem MV Agusta var á verðlaunapalli sem og að fjórgengishjólin höfðu lokið blómaskeiði sínu a.m.k. í bili. Ago hætti öllum hjólakappakstri árið 1977 en það ár varð hann sjötti í heimsmeistarakeppninni. En eins og Hailwood tók Ago þátt í formúlu eitt bílakappakstri og fleiri keppnum á bifreiðum en hætti því árið 1980. Árið 1982 tók hann að sér að vera liðsstjóri fyrir Malboro Yamaha og stýrði frægum mönnum eins og Kenny Roberts og Eddie Lawson. Ago tók einnig að sér að stýra aksturshóp Cagiva árið 1992. Ég sá Ago fyrir nokkrum árum á hjólasýningu í Englandi og heyrði líka í honum þegar hann lýsti einum kappakstri sem hann tók þátt í. Flottur karl og mjög vinsæll um allan heim og Ítalir elska hann jafnmikið og Rossi.

Stolið og stílfært af netinu Óli bruni

Í dag, 7. febrúar, á einn félagi okkar 74 ára afmæli.  

Í tilefni af því var Jóhann Kristjánsson gerður að heiðursfélaga Gaflara nr. 4.

Formaður og gjaldkeri afhentu honum skjal því til staðfestingar.

BMW: Ræðum þetta þekkta nafn með tilkomu hins nýja R90= R nineT afmælishjóls. En fyrsta boxer mótorhjólið frá BMW var kynnt til sögunnar árið 1923 með R 32 hjólinu.

Það muna allir eftir hinu þekkta R90S BMW hjóli sem var í framleiðslu frá árinu 1973 til ársins 1976. Ef þú mannst ekki eftir því hjóli, þá hefur þú ekki verið fæddur/fædd eða bara of ungur, eða þá bara lítinn áhuga á mótorhjólum almennt (já já ég veit allir voru að horfa á CB 750 Hondur) !! Jú ég veit að það eru ekki allir hrifnir af boxer mótorum, segja að þeir eigi bara heima í Honduvængjum, VW eða Subaru. En þessi boxer mótor er fyrir svo löngu búin að sanna sig. Og nú sjáum við frábæra Cafe Racer útgáfu endurfædda í hinu nýja  R nineT, en gleymum því ekki að eflaust voru BMW verksmiðjurnar fyrstar til að koma með á markaðinn verksmiðjuframleiddan Cafe Racer árið 1973 með R90S hjólinu og endilega skoðið það hjól á netinu í þessum flotta „orange“ lit. En snúum okkur að nýja hjólinu sem var kynnt til sögunnar fyrir ekki svo löngu. En bökkum samt aðeins því hinn þekkti mótorhjóla-hönnuður Roland Sands kom með svona „Concept“ „prótótýpu“ af R90 hjólinu árið 2013, í tilefni af 40 ára afmæli R90S hjólsins, þessi hugmyndasmíði Rolands er með þeim flottari sem ég hef séð og flestir held ég vonuðu að BMW firmað myndi nota hugmynd Rolands að mestu leit, en þið bara skoðið þetta á netinu eins og áður sagt og metið niðurstöðuna. En allavega BMW fagnar 90 ára afmæli sínu með meðal annars þessu stórglæsilega hjóli (shit hvað mig langar í þetta hjól, en konan mín skilur mig ekki !!!)

Nýja hjólið er með hinum hefðbundna tveggja strokka boxer mótor, sem er loft og olíukældur, er 1170 cc. Þeir ná heilum 110 hestum útúr græjunni við 7550 rpm og togið er 119 nm/88 lb-ft við 6000 rpm. Það er nú nokkuð gott, já virkilega flott að ná heilum 110 hestum útúr loftkældum tveggja strokka mótor (skoðist af Harley). Mótorinn er með tveimur yfirliggjandi knastásum sem drifnir eru af keðju. Gírkassi er 6 gíra og að sjálfsögðu er drifskaft á hjólinu. Mótorinn er festur í túbugrind úr stáli og mótor telst eflaust partur af grind ef segja má svo. Framendi er tekin frá S1000RR hjóinu og er „upside-down, að aftan er einfaldur afturgaffall (þ.e. bara öðru megin) og gormur/dempari er fyrir miðju, fjöðrun er stillanleg. Hjólið er með teinafelgum teinar eru riðfríir, en felgurnar sjálfar eru svartar úr áli, kantlausar, eru 17“ og hjólbarðar eru 120/70 Zr að framan og að aftan 180/55 ZR. Bremsur eru tveir diskar að framan sem eru fljótandi og eru 320mm að stærð. Bremsudælur  (monoblock) eru með fjórum stimplum að aftan er einn diskur að vanda sem er 265mm og bremsudæla er tveggja stimpla og svo er að sjálfsögðu ABS. Bensíntankur er 18 lítra Annað tæknilegt er hægt að lesa betur um á netinu eða bara spyrja Eyþór í RMC eða Njál nokkurn, einnig hugsanlega einn sem stundum er kallaður BíBí.

BMW hefur semsagt svipt hulunni af þessu nýja R nineT, þessi nýi Roadster (kaffi hús rakki) er eins og áður sagt settur á götuna til að fagna 90 ára afmæli BMW og 40 ára afmæli gamla R90S hjólsins og gera það með stæl. Þetta hjól er hugsað og smíðað fyrir þá sem vilja nakið mótorhjól þar sem allt sést, nóg af hestöflum, góðir aksturseiginlegar og já rétta „lúkkið“. Áseta er þægileg en samt sportleg, en leggur engar ofurkvaðir eða álag á ökumann við hefðbundin akstur. Erlendir blaðamenn halda varla vatni og segja: Einfaldleikinn- Tilfinningar- Ekta-Alvöru og fleira í þeim dúr. Já gamli skólinn/stíllinn virkar hérna alveg, en með allri nýjustu tækni. En BMW halda sér við gamla boxermótorinn, því þeir hafa sannað sig aftur og aftur.

Þetta nýja hjól er líka hugsað fyrir þá sem vilja gera hjólið sitt öðruvísi, þ.e.a.s. breyta því (uss segja orginal old fartarnir !!) því nú þegar er hægt að kaupa slatta af aukahlutum til að „lagfæra“ útlit og það beint frá sjálfum BMW. Hægt er t.d. að fjarlægja farþegasætið og þá eru menn að horfa til gömlu Cafe Racer hjólanna. Pústkerfið er á vinstri hlið  og fer úr tveimur í einn og í tvo hljóðkúta, auðvitað skipta þessu strax út og þar eru nú þegar ýmsir möguleikar t.d. hljóðkút frá Akrapovic sem nú þegar selur kút úr Titanium. Áseta er mjög góð og sætishæð er um 30.9 tommur, þannig að hjólið ætti að henta nær öllum, háum sem lágum, sætið er frekar mjótt en sagt með fullnægjandi mýkt. Nær allir blaðamenn mótorhjólablaða ofl. hafa allir hælt akstureiginleikum hjólsins og eru líka yfir sig ánægðir með aflið í þessum tveggja strokka boxer. Hvað er hægt að biðja um meira útlit-afl-akstureiginleika og jú gott verð fyrir nær alla er það ekki !! En er hægt að verðleggja ofangreint, nei held ekki. Hver vill ekki vera á mótorhjóli sem allsstaðar er horft á og stendur undir nafni. (uss eftir allt þetta hól fæ ég afslátt hjá Eyþór!!)

Sumir segja að það sé alltaf verið að horfa til fortíðarinnar, en hvers vegna ekki, það þarf ekki að finna hjólið upp oft, nýi R nineT inn nær því, en á sama tíma er þetta alveg nútímahjól í útliti, afli og eiginleikum. Allur frágangur er til fyrirmyndar eins og nær alltaf hjá BMW, já og markaðurinn krefst þess af þessari verksmiðju.  Allur rafmagnsbúnaður hjólsins hefur verið endurhannaður frá fyrri hjólum, en svona okkar á milli í trúnaði hafa rafmagnsbilanir verið til ama hjá BMW, lesa má betur um þessa endurhönnun rafmagnsbúnaðar á netinu. Eins og mikið er um í dag er tölva í hjólinu sem segir þér nánast allt, eflaust líka hvort maturinn sé tilbúin heima. Mælar eru svona nokkuð old stæl, þ.e.a.s. stakur hraða og snúningshraðamælir, á milli þeirra er svona hefðbundið mælaborð. Þið ættuð að skoða ljósmyndir af hjólinu og þá helst sem flestar því það eru svo mörg smáatriði en þó mikilvæg sem sjá má með berum augum, sem of langt mál er að telja upp hér. Svo nú bíður maður bara spenntur eftir komu fyrsta hjólsins og heyrst hefur að það komi jafnvel snemma á þessu ári og Gróa á Leiti hefur sagt mér í trúnaði að búið sé að panta eitt nú þegar. Meðfylgjandi eru nokkrar myndir, ein af gamla R90S græjunni, síðan hönnun Roland Sands og svo nýja græjan.

Óli bruni

Stolið og stílfært af netinu.

Fyrsta súperbækið Kawasaki 900 Super Four Z1

Kawasaki’s 900 Super Four Z1 did more than blow past Honda’s CB750 in terms of performance, refinement and all-around ability.

 It was the world’s first superbike.

Hvernig er hægt að þýða ofangreint, í raun ekki hægt því verð ég að treysta enskukunnáttu þeirra sem nenna að lesa þetta, en það eru þó nokkrir íslendingar sem muna eftir komu þessa hjóls og einnig þeir sem eignuðust það og þeir sem enn í dag eiga svona hjól. Sagan hefst fyrir alvöru árið 1968 þegar maður að nafni Sam Tanegashima hjá Kawasaki verksmiðjunum, en Sam var yfirmaður hönnunar mótorhjóla hjá Kawasaki. Sam ásamt félögum sínum í deildinni höfðu verið í rúm tvö ár að hanna nýjan mótor og hjól, hönnun þessi bar nafnið N600. Stefnan var að gera þetta hjól að mestu byltingu heimsins í hönnun hjóla og átti að verða fyrsta fjögurra cylindra loftkælda hjólið með tveimur yfirliggjandi knastásum. Allt hafði gengið eins og í sögu og hjólið virkaði mjög vel, stefndi  Kawasaki á að skella hjólinu á almennan markað snemma á árinu 1969, Kawa menn gengu um með bros á vör, heimurinn er okkar. En hvað gerist, jú Honda kemur með alveg nýtt hjól á 1968 Tokyo Motor showinu, það er fjögurra cylindra 750cc en þó aðeins með einum knastás. Allt í einu er allt breytt Kawa menn standa eftir með sína hönnun sem er bara orðin ósköp venjuleg, Honda er búin að slá þeim við með stæl. Svo Sam og félagar sögðu við skulum sko sýna þessum Hondu mönnum hvar Davíð keypti ölið, með því að smíða stærra, fullkomnara og aflmeira hjól en Cbinn, semsagt næsta Kawasaki hjól yrði Kóngur mótorhjólanna. En góðir hlutir gerast hægt svo Kawa menn ákváðu að vanda sig extra mikið og það tók nærri fjögur ár að ná þessu takmarki. Af hverju svo langan tíma, jú því að það var verið að breyta öllum verkferlum mótorhjólaframleiðslu Kawasaki á sama tíma. (lesa má betur um þetta í bók Micky Hesse‘s: One motto). Stefnan var að smíða svona alhliða mótorhjól, ekki bara græju sem fór hratt yfir eins og t.d. H1 og H2 „teygjubyssurnar“ sælla minninga, Kawasaki virtist ekki alveg vera búin að gera upp hug sinn í því að smíða og selja hestöfl, eða heil mótorhjól með gott afl og góða aksturseiginleika. Frá upphafi var ákveðið að smíði nýja hjólsins þ.e. Z1 yrði byggð á heildarpakka, allt yrði að vinna saman. Aðalmaðurinn hjá Kawasaki á þessum tíma var Tanegashima og hann hélt þessari stefnu alveg til streytu. Það mætti alls ekki herma eftir öðrum og Ztan mætti alls ekki vera byggð á CB Hondunni þó það sé nær alltaf léttara að herma eftir eins og japanir höfðu gert í upphafi smíði stærri mótorhjóla og þar með Kawasaki líka og þeir sem muna eftir BSA/Kawa 650cc hjólinu sem leit alveg eins út og gamall breti nema að mótor lak ekki olíu! Nýi mótorinn ætti að vera svona yfirhannaður og „powerbandið“ ætti ekki að vera efst á skala snúnings (RPM) mótors. Mótor ætti að vera mjög þýður frá hægagangi og upp. Kawasaki hafði náð sér í mikla þekkingu í fjórgengis vélum þegar þeir árið 1963 keyptu fyrirtækið Meguro sem var nær elsti mótorhjólaframleiðandi Japans. Aðalhönnuður nýju Z1 903 cc vélarinnar var Ben nokkur Inamura. Á þessum tíma spurðu margir afhverju Kawasaki væri að fara frá hönnun stærri tvígengismótora, jú markaðurinn er það sem ræður og einnig metnaður til að smíða fyrsta alvöru súperbækið og þar með eins og áður sagt King of Motorcycles (nú sé ég tár á hvarmi hjá nr. 1=sökknuður) og hljóð mótors yrði að vera á þann máta að engin myndi gleyma því hljóði. (sumar verksmiðjur hafa reyndar reynt að fá einkaleyfi á mótorhljóð !!). Útlit vélar yrði einnig að vekja eftirtekt. Síðan voru það auðvitað allar þessar grænu kerlingar (umhverfissinnar) í USA sem töldu að tvígengismótor væri verkfæri djöfulsins og ætti aðeins heima á öskuhaugunum. Kannanir í USA sýndu það einnig að megin áhugi kaupenda væri á fjögurra cylindra hjólum, halló hvað með Harley !! Á meðan þetta var allt í gangi þá héldu Kawasaki verksmiðjurnar áfram með þróun Z1 hjólsins og leyninafnið var nú T103 þ.e.a.s. 1968 síðan breytt í 0030 og enn síðar í 9057, endanlegt þróunarnafn var að sjálfsögðu New York Steak !! Nokkur 9057 hjól voru senda til USA til prufu og segir sagan að þessi hjól hefðu verið hjóluð til dauða af tveimur hópum af prufu ökumönnum. Þar má nefna menn eins og Byron Farnsworth, Gary Nixon, Paul Smart og Hurley Wilvert sem nutu þess í botn að aka þessu framtíðar súperbæki. Sumir prufutúrar voru allt að 5000 mílur. Einu raunverulegu kvartanir í þessum prufum var óhóflegt dekkjaslit sem og keðjuslit (sjálfvirk smurning !!). Farnsworth var sá fyrsti sem prufaði hjólið í USA og eini ameríkaninn sem fór til Japans til prufuaksturs á árinu 1971 og þar fór prufuakstur fram á bílastöðuplani vegna örðugleika að fá Mita brautina lánaða. Farnsworth sagði alltaf skoðun sína og kallaði hjólið vatnabuffaló þar sem hljóðkútar fóru alltaf í jörðina við smá halla í beygjum á þessu blessaða bílastæðaplani, svona stutt braut með alltof þröngum beygjum átti ekki við hjólið. Farið var síðan á Tsukuba brautina og hún reyndist líka ekki henta nógu vel. Prufuakstur var endanlega færður á Talladega Superspeedway og var það gert á árinu 1972 en sú braut var leigð í 30 daga. Þarna var Ztunni þrusað áfram hring eftir hring, með bensíngjöfina í botni nær allan tíma á allt að 140 mílna hraða (Honda hvað). Engar bilanir komu fram aðeins talað um stífa fjöðrun og svo smá „head“ shake ef slegið var snögglega af bensíngjöf. Og Farnsworth sagði einnig að aðeins þeir hörðustu þorðu að halda hjólinu í botni allan hringinn !! Hann sagði einnig frá skemmtilegum sögu af japönsku félögum sínum sem vildu fá sér í glas á kvöldin og þar sem mjög heitt var í veðri þarna í suðurríkjum USA  sátu þeir útivið  þangað til löggan kom og sagði þeim til syndanna, fór með þá alla í „jailið“ þannig að Farnsworth þurfti að borga þá út, ekkert má þarna í USA, bjóða þeim á Þjóðhátíð. Síðan var það á dögunum 13. til 15. mars 1973 að Farnsworth ásamt Yvon Duhamel, Gary Nixon ofl. mættu á Daytona brautina til að reyna að slá met Suzuki sem sett var 1968, en það met var jafnaðarhraði 90.11 mph í 2172 mílur. Kawasaki bætti meðalhraðan uppí 109.64 og 2631 mílur alls, á standard hjóli, síðan var sérútbúið/tjúnað hjól af Yoshimura og ekið af Duhamel ekið hringinn á meðalhraða einn hring 160.288 mph. Standard hjólið var sagt um 80 hestöfl um 15 hestöflum kraftmeira en CB 750 Hondan og Cycle world blaðið sagði hestöflin bara flæða á Zunni aflið bara endar aldrei !! En gleymum ekki þetta var fyrir  langa langa löngu ! Til að halda sig sem lengst frá Hondunni var vélin með 66 X 66 cc mótor alls 903 cc og tveimur yfirliggjandi knastásum og fjórum 28mm blöndungum. Fjöldiska kúpling og fimm gíra gírkassi. Allt í raun yfirhannað eins og sagan segir okkur sé rétt, þannig að nota mætti hjólið í nær allt sem mönnum dytti í hug. Það eina sem var aðeins „flókið“ á hjólinu var ventlastilling, þ.e.a.s. miðað við önnur hjól á markaðinum. Jafnvel ventlasæti voru hugsuð fyrir blýlaust bensín, þjappa var frekar lág sögð 8.5:1, vélaröndun var leidd að boxi að baki cylindrum, einfalt en virkaði. Þó að Ztan væri stærri en Hondan þá virkaði Ztan straumlínulagaðri  og meðfærilegra. Málning var alveg einstök og enn í dag talin með þeim fallegri. Ztan varð strax í nóvember 1972 „mega hitt“ í USA þegar það var kynnt. Mótorhjóla blaðamenn héldu einnig ekki vatni. Cycle Guide sagði hægt er að krúsa allan daginn á 120 mílna hraða í uppréttri stöðu (spurning með þessa blaðamenn). Og enn héldu blaðamenn áfram að dásama hjólið og sögðu það fullkomnasta mótorhjól heimsins og einnig það hraðskreiðasta  og það væri eflaust mjög langt í næst alvöru mótorhjólið (innskot nú er maður einn sem á grænan Z1 1973 farin að gráta gleðitárum að hafa eignast það hjól, sem reyndar nr. 1 átti tugum ára fyrr). Það má lesa ótrúlegar setningar frá þessum tíma, skrifað af mótorhjóla- blaðamönnum. En samt má aldrei gleyma því að Honda var fyrst (erfitt að skrifa síðustu setningu !!).

Óli bruni # 173

In short, Kawasaki's 900 Super Four Z1, as it finally came to be known, was a revelation, a motorcycle that pointed the way to the future for virtually every other manufacturer on the globe. The direction was definitely toward performance, but it wasn't the harsh, demanding type that characterized Kawasaki two-strokes such as the Mach III and Avenger. Instead, it was a kinder, more civilized performance—but at an even higher level—and as inviting and inclusive as the two-strokes felt hostile and divisive to some.

 Even so, the Z1 didn't quite generate the all-inclusive, big-tent appeal of Honda's CB750. There was still just a bit of an edge, a subtle feeling of Us versus Them. Where the CB750 had this wonderful malleable quality that allowed it to accommodate whatever role the owner had in mind, the Z1 wasn't quite as obsequious. It's not that the bike wasn't capable of such shape-shifting; it's just that the Z1's performance (especially the engine's) was so inviting and user-friendly.

 Such qualities guaranteed Kawasaki's Z1 would be remembered as the motorcycle that ushered in the Superbike era—and cemented its place in history.

Ekki Hondugrein !!

Nei smá lesning um mjög skemmtilegt hjól Triumph Thruxton 2014.

Hverjum langar ekki til að líta út eins og t.d. Steve Mcqueen þ.e.a.s. akandi mótorhjóli ? Hugsanlega muna ekki allir eftir þessum ofurtöffara og hörku mótorhjólamanni, en það er svipað og segja að maður viti ekki hver Timerinn er (Snigill nr. 1). En Steve heitinn keppti  á og átti Triumph mótorhjól. En snúum okkur að Thruxton 2014 hjólinu sem er með flottari Café Racer hjólum heimsins þ.e. nýjum og þar sem nær allir á suðureyjunni sem og örfáir á norðureyjunni eru með dellu fyrir Café Racerum þá er rétt að byrja árið á grein um einn kaffi húsa rakka. Það hefur verið hresst uppá nýja Thruxtonin á nokkurn máta en grunnurinn er í raun sá sami þ.e.a.s. sami motor 865cc loft og olíukældur tveggja strokka mótor. Hann heldur þessu flotta “retro” útliti. En hljóðkútum hefur verið breytt í svona “peashooter” og þeir “lúkka” miklu betur en þeir gömlu og hljóma líka betur. Það er komin svona smá vindhlíf fyrir ofan framljósið, sætiskúpa þannig að hjólið lítur út einsmanns (var hægt að kaupa áður sem aukahlut), ný málning, chrome hlíf yfir keðju og kæliraufar á strokkhúsi hafa verið slípaðar (er svartur) þannig að það gefur svona betra “lúkk”, lagnir að olíukæli eru svartar. Ekki miklar breytingar en eru til mikils batnaðar. Thruxtoninn er í raun sama hjólið og Bonneville og Scrambler hjólin aðeins útliti er breytt, þ.e.a.s. stýri, fjöðrun, o.s.frv. Nýja stýrið, ja nokkuð nýlegt, á Thruxton er ofan á “jókinu” (triple clamps) svo þægilegra er að hjóla allavega fyrir eldri borgara. Áseta er góð og alls ekki of þvinguð jafnvel fyrir menn í stærðarflokki, já eins og Tr.Honda og Si-Súkka. (skrifað bæði fyrir Sokka og Gaflara). Hjólið “trakkar” virkilega vel og taka má vel á því í beygjum. En gleymið ekki að hjólið vigtar um 500 pund og hestöflin eru aðeins 68, svo þetta verður aldrei nein GXSR1000 súkka, en það eru ekki allir á leiðinni á ¼ míluna, hjólið er með virkilega gott tog og skilar öllu því sem af því er ætlast og sölutölur gegnum árin segja sitt. Þetta er svona öruggt og þægilegt hjól segja blaðamenn, það mun aldrei stríða þér. Toppur hestafla kemur inn við 7400 snúninga en útsláttur er við 8500 snúninga. Tog er 51 ft/lbs við 5800 snúninga. Togið er það gott að miklar gírskiptingar eru ekki nauðsynlegar. Halli á framgaffli er um 27 gráður og lengd milli hjóla um 58.6 tommur. Eins og áður sagt ef þú að leita af ofursporthjóli þá er betra að skoða eitthvað annað, en á móti kemur að allflestir geta verið í botni í gegnum margar beygjur, nema kannski þær þrengstu, hjólið fyrirgefur jafnvel nýliðum, ef hressilega er tekið á því. Einn prufuökumaður sagðist hafa lent með framdekkið á sæmilegum stein í aflíðandi beygju, en hjólið hélt sínu sinni stefnu án vandkvæða, ökumaður sagðist ekki hafa fundist eins og hjólið væri að taka aðra stefnu en ætlað var nei hélt bara áfram. Þannig að hjólið gefur manni þá tilfinningu að maður sé bara nokkuð öruggur við flestar aðstæður. Hjólið kemur með Metzeler Lasertec hjólbörðum og þau eru talin endast vel og henta hjólinu virkilega vel, virka líka vel í bleytu.  Eins og áður sagt áseta er góð og stýri liggur vel fyrir ökumanni og er alls ekki þreytandi að aka eins langt og bensíntankur gefur manni. En samt er áseta svona smá “race” og reynir dulítið á úlnliði til lengdar og þá sérstaklega ef mikið er ekið í borgum og bæjum, þannig að það tekur aðeins á að vera “cool” innanbæjar, en hvað gera men ekki fyrir rétt “lúkk”. En hjólið er bara flott með þessari smá vindhlíf og racing röndinni á tank, sem og eins manns sætið. Eins og undanfarin ár er beina innspýtingin falin svona með því að láta þetta líta út eins og blöndungar (sumir sakna þessa og vilja jafnvel fá að dæla inná eins og á gömlu Amal). Frambremsa er góð, þó diskur sé bara einn og er hann 320mm, bremsudæla er fjögurra stimpla frá Nissin. Hjólið fær góða hjá þeim mótorhjólablaða mönnum sem hafa prufað þetta hjól sem og fyrri árgerðir, eins og áður þá vita það að sjálfsögðu allir alvöru mótorhjólmenn að BRESKT ER BEST !!! Sjá nánar allar meðfylgjandi tækniupplýsingar.

Óli bruni

 stolið og stílfært af netinu.

SPECIFICATIONS – 2014 Triumph Thruxton
Engine and Transmission
Type…Air-cooled, DOHC, parallel-twin, 360-degree firing interval
Capacity…865cc
Bore/Stroke…90 x 68mm
Fuel System…Multipoint sequential electronic fuel injection with SAI
Exhaust…Stainless steel headers, twin chromed upswept mufflers
Final Drive…X ring chain
Clutch…Wet, multi-plate
Gearbox…5-speed
Oil Capacity…4.5 liters (1.2 US gals)
Chassis, Running Gear and Displays
Frame…Tubular steel cradle
Swingarm…Twin-sided, tubular steel
Wheels
Front…36-spoke 18 x 2.5in, aluminum rim
Rear…40-spoke 17 x 3.5in, aluminum rim
Tires
Front…100/90×18 Metzeler Lasertec
Rear…130/80×18 Metzeler Lasertec
Suspension
Front…KYB 41mm forks with adjustable preload, 120mm travel
Rear…KYB chromed spring twin shocks with adjustable preload, 106mm rear wheel travel
Brakes
Front…Single 320mm floating disc, Nissin 4-piston floating caliper
Rear…Single 255mm disc, Nissin 4-piston floating caliper
Instrument Display/Functions…Analog speedometer and tachometer with odometer and trip information
Dimensions and Capacities
Length…2150mm (84.6in)
Width (handlebars)…830mm (32.7in)
Height without mirrors…1095mm (43.1in)
Seat Height…820mm (32.3in)
Wheelbase…1490mm (58.6in)
Rake/Trail…27º/97mm
Fuel Tank Capacity / Efficiency…16 liters (4.2 US gals)
Wet Weight (ready to ride)…230 kg (506 lbs)
Performance (measured at crankshaft to 95/1/EC)
Maximum Power…69PS / 68 hp / 51 kW @ 7400rpm
Maximum Torque…69Nm / 51 ft.lbs @ 5800rpm
Estimated Fuel Efficiency…43 mpg City / 57 mpg Highway

Ágætu félagar,

Helgarferðin í ár verður til Ísafjarðar.  Farið verður af stað föstudaginn 20 júní og komið heim sunnudaginn 22 júní.

Gist verður á Hótel Eddu, Ísafirði. Á laugardeginum verður hjólað um nágrennið: Bolungarvík, Suðureyri, Flateyri og Þingeyri.

Verð kr. 20.000,-.  Það þarf að skrá sig sem fyrst og greiða fyrir miðjan apríl n.k. 

Við höfum tekið frá 20 rúm.  

Þar sem skráningin er óvirk á vefnum bið ég ykkur sem ætla að bóka sig í ferðina að senda tölvupóst á:  This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.    með nafni og kennitölu.

kveðja

Stjórnin

Honda VTX 1800C  

krúser með stóru K i sem notið hefur mikilla vinsælda hér á landi sem og annars staðar, já gömul grein en miðað við lestur um nýrri VTXa þá hafa ekki orðið gríðarlegar miklar breytingar í gegnum tíðina. Það kemur bara önnur grein seinna um eitthvað nýrra.  Þegar menn sem og konur leita sér að alvöru krúser þá kemur margt til greina, því mikið framboð er af hinum ýmsu hjólategundum, þ.e. í krúser stílnum jafnvel Ducati skellti sér í þann slag með Diavel hjólinu sem nýlega var fjallað um. En snúum okkur að Hondunni sem er hjól með V 2 mótor og stærð mótors er sagður 1795cc og á tímabíli var VTXinn sagður með stærsta fjöldaframleidda mótorinn í krúser flokknum. Honda var lengi  að ákveða sig að skella sér í hóp stóru strákanna í krúserdeildinni, en sagan segir að það hafi tekið Hondu um fimm ár að hanna hjólið áður en það var sett á markað, góðir hlutir gerast hægt segja Kawasaki menn. VTXinn er nú kannski nær V-Max eða jafnvel V-Rod, en það er alltaf erfitt að setja viss mótorhjól í flokka. En þessi stóri mótor 1795cc kom strax með beina innspýtingu. Hestöfl eru gefin upp 88.9 miðað við 5250 snúninga og togið er sko ekkert smá 100.3 footpounds á 3000 snúningum, bara hægt að draga heilan her af Harley á verkstæði (uss ekkert svona bull). VTXinn sýnir sig líka hressilega á ¼ mílunni og er þar hraðari en flestir krúserar fer þetta á 12.3 sekúndum og endahraði er 105.5 mílur, eina hjólið sem eitthvað klórar í bakkann í krúserdeildinni er önnur Honda Valkyrjan sex strokka sem fer þetta á 12.13 sekúndum og endahraði er 107.0, reyndar tekur V-Maxinn þetta með stæl og skilur þessar Hondur eftir í reykmekki en Maxinn fer þetta á 10.87 og endahraði er 124 mílur, en Maxinn er líka V 4. Svo er eitthvað talað um Harley FXDX sem fer þetta á 13.62 og endahraði er 92.6 mílur (öruggt að Húni færi þetta miklu hraðar). Skemmtilegur samanburður en eru menn og konur sem kaupa sér VTXinn nokkuð að hugsa um hraðakstur eða ¼ míluna ??!!. En við lestur um VTXinn þá kemur hann prufuökumönnum hressilega á óvart þá sérstaklega þetta ótrúlega tog sem hreinlega reynir hressilega á handleggs og hálsvöðvar þegar gefið er hressilega í. Eins og áður er getið þá er mótor engin smásmíði, hver stimpill er 101mm í þvermál og slaglengd er 112mm, en þrátt fyrir þessa sleggju í hjólinu er það sagt þýðgengt og titringur sagður lítill uppí stýri eða fótstig, þetta er að þakka tveimur Counterbalenserum, sem og fjórum mótorpúðum. Það er jafnvel hægt að sjá úr speglum hvað er fyrir aftan hjólið í hægangi. Beina innspýtingin virkar mjög vel ekkert hik. Miðað við allar þessar kröfur frá grænu kerl%&/&%um þá heyrist vel í hjólinu þetta fallega V 2 hljóð, sem er eitt fallegasta mótorhljóð sem til er, nema kannski Big blokk Mopar !! Hægt er að snúa mótor í 6000 snúninga áður en útsláttur kemur inn. Gírkassi er fimm gíra og með góðum hlutföllum og lekur bara í gírana, jafnvel þegar mikið liggur við. Útlit hjólsins hrífur flesta í krúserflokknum og er með því nútímalegra. Prufuökumenn segja að það sé aldrei leiðinlegt að aka hjólinu jafnvel á löngum beinum köflum. Áseta er sögð góð og sætishæð er 27.3 tommur. Reyndar eins og flest mótorhjól í þessum krúser flokki þá ertu ekki lengi að reka eitthvað niður ef beygjur eru teknar hressilega. Fjöðrun er sögð nokkuð góð og ekki of mjúk, sem oft fylgir krúserum, að framan eru öfugir demparar Upsidedown og tveir utanáliggjandi að aftan, hægt er að stilla fjöðrun eitthvað t.d. að aftan eru fimm stillimöguleikar. Sagt er að hjólið geti aðeins hrist hausinn ef hressilega er tekið á því útúr beygjum sem og að lenda í stærri holum í malbiki, höfum ekki áhyggjur af svoleiðis hér á landi frekar svona bleikum götum !! En ekki má gleyma þyngd hjólsins sem vigtar lítil 756 pund. Þrátt fyrir þyngd sína er VTXinn frekar léttur í meðförum og alltaf í gang í fyrsta starti, líður áfram án átaka hvort sem ekið er í gegnum beygjur eða á beinu krúsi. Aðeins talað um að menn verði þreyttir í öxlum á lengri vegalengdum þá vegna stýris, en það má nú alltaf skipta um svoleiðis smádót. Eyðsla er sögð frekar lítil miðað við þyngd hjólsins og stærð mótor, fer með 4 lítra á 45 mílum. Eins og alltaf hjá Honda er frágangur lýtalaus en mælaborð sagt frekar ljótt, en allt er þetta smekkur manna. Hægt að lesa miklu meira um þennan krúser/brúser á netinu.

Stolið og stílfært af netinu.

Óli bruni 

Norvin café Racer

Hvað gerist þegar þegar við „giftum“ kraftmesta mótorhjólamótor heimsins (á sínum tíma) og bestu mótorhjóla grind heimsins jú besta cafe racer sem til er. Við erum að tala um 998 cc Vincent mótor og Norton Featherbed grind. Þessi gifting/draumur varð að veruleika hjá Mick nokkrum Sobalak fyrir nokkru. Segjum aðeins frá Mick, en hann keypti sitt fyrsta hjól þá 14 ára á árinu 1968 þegar hann keypti sér Triumph Thunderbird árgerð 1952. Og það leið ekki langur tími þangað til hann var búin að breyta Trumpanum í cafe racer og já aðeins 14 ára. En samt var þetta ekki nóg, Mick var strax farin að skoða eitthvað hressara (við könnumst við þetta er það ekki) og hugurinn leitaði til ofurhjól síns tíma Vincent, honum fannst samt standard (orginal) hjólið samt lítið spennandi, en þegar hann sér sinn fyrsta Norvin þá var ekki aftur snúið. Hjólið var svo þétt ef segja má svo, eins og meðfylgjandi myndir sýna. En tíminn leið og leið og leið, því næstu þrjátíu árin „stóð“ Mick í því að byggja hús, gifta sig og koma upp börnum ofl. En svo sá hann nokkuð flottan Norvin til sölu og gamlar minningar rifjuðust upp hratt og vel. Þó mótor hjólsins læki olíu eins og orginal Honda !! sem og að mótor glamraði eins og Shovel Harley, ja eða eins og Norton ! þá lét Mick svona smáatriði ekki stöðva sig, draumurinn varð að veruleika og hjólið var hans. Nú tóku við hugleiðingar um að gera hlutina rétt og fyrst var haft samband við Skota nokkurn að nafni Sandy vegna grindarinnar. Sandy er verkfræðingur að mennt sem og sérfræðingur í Norton grindum og öllu sem snýr að mótorhjólum. Fljótlega kom í ljós að gamla 1957 Featherbed grindin var ekki uppá sitt besta og því var hafist handa við að lagfæra hana með nýjum túbum úr T45 carbon manganese efni, grindin endaði nær því að vera Manx Norton grind í uppsettningu. Næst var farið í 1950 Vincet Black Shadow mótorinn, en Black Shadow var nafnið á Vincent hjólinu sem mótororinn kom upphaflega úr. Mótorinn var rifinn í frumeindir og við skoðun kom í ljós að sveifarhúsið var nokkuð gott, en annað þurfti lagfæra eða skipta út að mestu. Áður nefndur Sandy Topen var Mick innan handar með flesta hluti, en endursmíði mótors tók um 18 mánuði. Hvers vegna tók þetta eitt og hálft ár myndu margir spyrja, jú góðir hlutir gerast hægt. Smíðuð voru ný rocker box af BLR og ventla stýringar, settir nýir Omega stimplar, en þjöppu haldið standard. Keypt nýtt belt drive og kúppling frá Bob Newby Racing, settur 5 gíra Triumph gírkassi inní Nourish gírkassahús. Takið eftir frambremsunni hún er það sem kallað er 8 leading bremsa (Óli bruni er núna slefandi). Bremsa þessi kom fram á sjónarsviðið á árinu 1973 og er frá CMA, kostaði lítil 75 pund þá, en var talin sú dýrasta á markaðnum, já einnig sú stæðsta. Mick notaði Roadholder frampípurnar og setti utanáliggjandi gorma. Keypt voru álbretti frá Revolutin Spares, gamla Manx replica sætið var notað, en breytt þannig að í því er smá verkfærahólf (til hvers !!). Keyptar voru Borrani ál felgur og settir riðfríir teinar. Afturbremsa er úr magnesíum og kom úr gömlu kappaksturshjóli BSA triple, en festingar eru úr gömlum Manx racer, þær eru úr áli. Eins og við vitum öll þá eru nær allir alvöru cafe racerar með kickstarti !! Ekki rafstarti, já rafstart er bara fyrir kerlingar af báðum kynjum og þá sem eru með einhverja líkamlega „örðugleika“. Mick finnast flestar þessar kickstart sveifar forljótar, hann leitaði lengi að hinni einu réttu og sættist lokins á eina og kom hún af Velocette Venom Thruxton. Nær allir boltar og rær eru úr ryðfríu stáli sem og ýmsar festingar og það tók Mick margar klst. að sverfa af og „dúlla“ við hvern bolta og hverja ró til að verða ánægður, svoldið svona eins og þessir sem gera allt orginal. Stýri þar var notað clipons af Manx frá Burgess Frames, nær allar festingar og annað fyrir stýri og kapla það smíðaði Mick sjálfur úr ryðfríu. Sandy smíðaði festingarnar fyrir framdemparana (fork yokes), framlugt er af BSA. Þar sem mótor og gírkassi fylltu útí alla grindina þá var ákveðið að hluta niður bensíntankinn, hluta undir bensín og hluta undir olíu, spurning hvað notast meira !! Manx pedalar (rearset) þ.e.a.s. með því útliti og allt úr áli eða ryðfríu. Ja ekki má gleyma mótorfestingum sem voru handsmíðaðar og úr áli. Ál bensíntankurinn, já Mick vildi ekki pólera hann heldur lét mála hann hjá Colin Mckay og hluti af þeirri vinnu var handmálað. Sex árum eftir kaup á Norvin hjólinu þá var hjólið tilbúið og áður en haldið var á mótið Festival of 1000 bikes hjá Mallory Park þá var það fyrsti túrinn og hann var jú eins og hjá flestum sem smíðað hafa svona „orginal“ hjól smá gangtruflanir, blöndungar ekki alveg rétt stilltir, rangir jettar ja þið þekkið þetta. En heim í skúr og smá fikt og hjólið var farið að ganga eins og Kawasaki Z1. Annar prufutúr og þá tekið smá skrens uppí 80 mílur, já Mick segir að hljóðið í mótor sé alveg ólýsanlegt. En áseta er svona fyrir alvörumenn, bensíntankur er frekar langur og clipons sem og rearset pedalar gera það að verkum að mikið hvílir á úlnliðum. Hjólið er frekar framþungt svo það er gott að sitja frekar aftarlega í sætinu, þá fer hjólið í gegnum beygjur án átaka og „trakkar“ virkilega flott. Ofur frambremsan er svona tveggja fingra tak, þú getur læst frambremsu með litlu átaki, afturbremsa virkar vel, ja eins og góð afturbremsa á að gera. Eins og áður sagt er hljóðið frá hjólinu á snúning alveg klikkað, ekki að furða því V mótor með tveir í einn púst og opin megaphone kút, ja þið heyrið þetta alveg er það ekki, eins og Buell á sterum, eða Norton Commando með heitum ásum !! Þess má geta að MCN blaðið (Motor cycle news) valdi hjólið hans Mick eitt af tólf flottustu special/custom hjólum ársins 2008 og hjólið hlaut einnig þriðju verðlaun á Carol Nash showinu í NEC höllinni í Birmingham. Mick er skiljanlega alveg í skýjunum með hjólið, „höndlar“lúkkar“ og virkar vel. Hann segist ekki þola verksmiðjuframleidd hjól og segir orðrétt: Öllum hjólunum mínum hefur verið breytt af mér fyrir minn smekk til að vera öðruvísi, þessi Norvin toppar þetta allt (ja þangað til næsta hjól) og það var vel þess virði allur þessi tími sem fór í þetta. Já eins og CB 750 Hondu eigandinn sagði þegar hann var að reyna að fara fram úr Kawasaki Z1: Góðir hlutir gerast mjög hægt.

Stolið og stílfært af netinu:

Óli bruni # 173