Triton hinn fullkomni cafe racer ?

Reynslusaga manns sem kaupir draumahjólið sitt.

Hvað er nú Triton spyrja margir, jú það er mótorhjól sem samansett er af Norton featherbed grind og Triumph mótor, gírkassi eftir smekk, sem og bremsur og fjöðrun o.s.frv. Heppnast þetta alltaf ? svarið er nei. En þegar þetta er gert af fagmönnum þ.e.a.s. þeim sem kunna til verka er þetta í raun fullkomið mótorhjól, bæði hvað varðar akturseiginleika og útlit. Okkur  dreymir flestum um hið fullkomna mótorhjól, allt eftir smekk, en er það til þetta fullkomna hjól ? En góður Triton er nokkuð nálægt því segja sumir mótorhjólablaðamenn, svo er spurning hvort maður eigi nokkurn tímann að trúa blaðamönnum hvort sem þeir eru að skrifa um mótorhjól eða bíla ! Maður einn í Englandi að nafni Mike hafði átt hin ýmsu hjól, Triumph, Norton, BSA og jafnvel Hondu, já og flest annað. En honum dreymdi alltaf sama drauminn og því ekki að láta drauminn rætast. Mike hóf að leita í hinum ýmsu mótorhjólablöðum hvað væri nú það besta. Margt kom til greina en að lokum voru það tvö hjól BSA Rocket Gold Star, sem er tveggja cylindra BSA, með flottu pústkerfi þ.e. tveir í einn og svo Triton (Norton/Triumph). En Mike leitaði og leitaði og allt sem hann fann var langt fyrir ofan hans kaupgetu. Byrjaði á því að kaupa BSA grind og mótor, fullt af öðru dóti, allt í kössum og ætlaði að smíða sér Rocket Gold Star replicu/eftirlíkingu, en ekkert varð úr því. Leitin hélt áfram og svo rak hann augun í auglýsingu um Triton hjól sem hafði verið óhreyft í ein tíu ár og nú hélt hann að Lottóvinningurinn væri hans, sá sem átti hjólið vildi fullt af peningum, en Mike sá strax að það þyrfti helling að gera til að hjólið yrði gott og eftir hans höfði. Jæja samningar náðust og svona til að gera söguna skemmtilegri, þá keypti Mike sér líka lítinn skúr til að hýsa hjólið. Flestir vita (jæja einhverjir) að Triton hjólin eru mjög misjöfn í útliti og svo má ekki gleyma að Featherbed grindin var smíðuð í tveimur gerðum: Wideline og slimline. En mótor alltaf Triumph, sumir notuðu 500cc en flestir 650cc. Hjólið hans Mike var með sæti fyrir tvo, einhverja ljóta vindhlíf (fyrir kerlingar og eigendur Harley er það ekki ?? má sleppa) og fleira óþarfa dót, en grindin var wideline Featherbed og mótorinn var samansettur úr T-140 750cc toppenda þ.e. cylindrar og hedd og T-120 neðri hluta sem og gírkassa. Semsagt stærri hluti mótors og gírkassa er það sem menn kalla pre-unit (googla þetta). Kúpling hafði verið uppfærð með sterkari gormum, öllu dótinu var haldið í grindinni með Converta mótorfestingum. Bensíntankur var 12 ltr. úr áli, með smá beyglum sem Mike lagaði sjálfur. Náin voru frá Norton en 19 ´´ álfelgurnar voru frá Borrani, en Mike setti ryðfría teina í stað þeirra sem fyrir voru. Notuð voru álbretti og festingar og Manx sæti. Norton framdemparar voru endurnýjaðir með stífari gormum og einnig breiðari brýr (yokes) þannig að hann gæti sett betri bremsu að framan og notuð var John Tickle tveggja arma borðabremsa. Þrátt fyrir að Mike væri farið að verkja í veskið þá var fjárfest í Gold Star kútum og clip on stýri frá Unity (þar fæst sko ýmislegt), bremsu og kúplings handföng eru úr áli. Notaður var sami hraða og snúningsmælir en notaðar festingar frá Britbits og RGM. Rearset pedalasettið var frá Rolston Precision Tooling en Mike lagfærði það eftir eigin höfði. Nú þegar búið var að raða þessu öllu saman þá klæjar flestum í lófana að prufa, reynt var að gangsetja, en það gekk ekki vel og  þegar það fór í gang, titraði það eins og Harley Sportster á sterum. Fyrrverandi eigandi sagði að mótor hefði gerður upp af fagmanni og hann hefði meira segja látið „ballensera“ sveifarás, því ætti mótor að ganga eins mjúklega og „alþingi“ vort !! Á mótor höfðu fylgt MK II Amal blöndungar (þið vitið þessir sem ekki þarf að præma!!) og þeim var skipt út fyrir MK I (þessa sem þarf að præma). Þó nokkur breyting varð við þetta, já svo mikil að Mike tók þátt í hópakstri „Spirit of the Sixties“ en það endaði ekki vel því hjólið gaf upp andann á miðri leið vegna rafmagnsbilunar (kom kannski Lucas= Prins of darkness við sögu). Enn þolinmæði þrautir vinnur allar er það ekki, jæja Mike skipti út Lucas Rita elctrónísku kveikjunni fyrir eina frá Boyer Bransden. Einnig var á sama tíma settur nýr 12 volta High output altenator frá L.P.Willams. Nú var reynt aftur og nú gekk þetta betur en hjólið titraði enn eins og graðhestur innan um tíu merar. En var þessi titringur hugsanlega eðlilegur, þetta var nú einu sinni mótor sem var boltaður beint í grindina og bara partur af því að vera á alvöru mótorhjóli. Mike tók þá ákvörðun að nota bara hjólið áfram, en var farin að hugsa um að nota svona boxara góm til að halda tönnum og dýrum fyllingum á sínum stað. Svo var það einn daginn að sveifarásinn gaf sig með þeim afleiðingum að stimpilstöng brotnaði og setti gat í sveifarhúsið. Þetta gerðist á lítilli ferð við engin átök. Jæja eins og alvöru mótorhjólamanni sæmir þá hugsaði Mike „back to the drawing board“. Við nákvæmari skoðun kom í ljós að eflaust hafði sveifarás verið skemmdur frá byrjun, svo nú var keyptur nýr sveifarás og settar alvöru legur, einnig stimpilstangir 7075 úr hertu áli frá Allens Preformance og olíudæla frá Morgo. Þá var fjárfest í nýjum Bonneville E3134  kambásum og viðeigandi fylgihlutum. Um jólin kom jólasveinninn með stál vafðar olíuleiðsur, nýja T-160 Triumph Trident startsveif og fleira góðgæti. Mike mætir svo tvíefldur aftur í hópakstur „Spirit of the Sixties“ og nú var klárað, en nokkrum dögum seinna þá brotnar undirlyftustöng og keypt var ný, en hún endist ekki lengi. Hver var örsökin jú of sterkir ventlagormar, nýir settir í staðinn og áfram haldið. Ætlar þetta aldrei að enda hjá aumingja Mike spyrjið þið eflaust og hugsið einnig: Ég mun aldrei kaupa mér gamalt breskt mótorhjól. Nei munið að þegar þið kaupið gamalt mótorhjól og það er sagt uppgert „eins og nýtt“ þá er eins gott að vita að viðkomandi seljandi kunni til verka og hafi fengið fagmenn í það sem hann gat ekki sjálfur gert. Það er í raun miklu betra ef sagan er ekki þekkt að kaupa eitthvað dapurt og gera hlutina sjálfur frá grunni. Sagan hans Mike heldur áfram, hann er búin að setja beltdrive í hjólið þ.e.a.s í stað keðju frá sveifarás að gírkassa þá er notað sérstakt belti úr gúmmíefnum og vírum ofl. Svo stendur til að fá sér betri frambremsu (4 leading shoe) t.d. frá Grimeca eða jafnvel frá Fontana þ.e.a.s. ef Mike vinnur í lottóinu, einnig stendur hugur Mike til þess að fjárfesta í 18 ´´ felgum, breiðari afturgaffli ofl. ofl. ofl. Mike heldur ótrauður áfram og brosir útað eyrum, hann er sjálfur búin að smíða hinn fullkomna cafe racer= TRITON. Blaðamaður sem prufaði hjólið hans Mike átti varla til orð að lýsa hrifningu sinni  á því og tók þar með undir þau orð að góður Triton er með því betra sem er á tveimur hjólum, blaðamaður bætti jafnfram við að nú ætlaði hann sér bara að kaup eina Featherbed grind og einn Triumph mótor sem og einn lítinn skúr, það væri ekkert mál að smíða góðan TRITON !!

Ólafur R. Magnússon ÞverDrulluGaflari

Dyna Low Rider Harley Davidson fyrir menn sem vita hvað mótorhjól er:

Harley Davidson Low Rider, mótorhjól ber höfuð og herðar yfir t.d. Súkku eða ég tala nú ekki um Hondu  og er með því besta frá Harley hvað aksturseiginleika varðar, þ.e.a.s. Dyna grindin sem er beint framhald gömlu FXR grindarinnar, en þá grind töldu gamlir Harley aðdáendur þá bestu sem komið hefur frá Harley frá upphafi vega.

Dyna grindin og hjólið var kynnt til sögunnar árið 1991 en þá kom á götuna FXDB (öll Harley hjól eru auðkennd með bókstöfum) Sturgis hjólið í frekar fáum eintökum. En mótor þessa hjóls má eins og mótorar í öðrum Harley hjólum má rekja aftur til ársins 1909 þegar fyrstu V 2 vélar Harley komu til sögunnar og engin lygi að litlar breytingar hafa orðið frá þeim tíma, þar má nefna Knuckle, Panhead, Showl og Evoinn og nú í dag Twin cam (uss já svo þetta vatnskælda dót).

Nýja Dyna hjólið var með mótorpúðum og talið betra varðandi titring heldur en gamli FXinn. Dyna hjólið er hugsað og hannað með þá í huga sem vilja Harley með góða aksturseiginleika en ekki bara „krúser“ með útvarpi, hita í öllu sem ökumaður snertir, sjálfrennireiðsstillingu (cruise control) o.fl. óþarfa dót.

Þróun Dyna hjólsins hefur haldið áfram til dagsins í dag og það hafa verið þó nokkrar útgáfur af þessu skemmtilega hjóli og þá aðallega hvað útlit varðar, misbreitt á milli framgaffla þ.e. Dyna Wide Glide o.fl. Eins og áður sagt „höndlar“ hjólið vel og er heppilegt í flest, jafnvel í að hreinsa götur í útlandinu segir sagan, en það er nú allt önnur saga sem Húni félagi vor getur miklu betur sagt frá.

Dyna hjólið er lágt í ásetu og heppilegt fyrir menn með stuttar lappir, nema þegar það er keypt með „forward controls“ þ.e. fótpedalar staðsettir framarlega.

Árið 2006  þá var Dyna hjólið kynnt með nýjum sex gíra gírkassa já fyrsti Harleyinn með þann gírkassa og 96 c.inc (1584 CC) mótor, þ.e. semsagt 2007 árgerðin. Allir hafa heyrt sögur um olíuleka Harley, þeir hafi titrað eins og meri í nágrenni við graðhest, það væri svipaður gírkassi í Harley og ónefndum traktor og láttu þig ekki dreyma um að halla hjólinu inní beygju. Hugsanlega var allt framangreint ekki langt frá sannleikanum, sérstaklega þegar AMF átti og rak Harley Davidson verksmiðjurnar. En í kringum 1983 kemur svo Evo vélin á markað og var algjör bylting varðandi áræðanleika. Einnig komu mótorpúðar til sögunnar og ekki leið á löngu þangað til hjólin komu með 5 gír gírkassa og þar með lækkaði snúningshraði mótors, reyndar alltaf verið frekar lár miðað við önnur mótorhjól, en góðir hlutir gerast hægt. Harley tók líka uppá því að fara nota drifbelti í stað keðju og allt það sull og viðhald sem fylgir drifkeðjum. Bremsubúnaður hefur batnað með hverju árinu og ekki veitti af miðað við þyngd flestra Harley hjóla, reyndar er ekki langt síðan að Hr. Harley vissi hægt væri að nota ABS í mótorhjól.

En snúum okkur aftur að Dýnunni (sumir óku um á teppum í gamla daga), en árið 1999 kom hjólið með nýja vél svokallaða Twin Cam og enn varð mikil framför, því nýi mótorinn var talin mikil framför, þá sérstaklega allt smurningskerfi mótors. Fjöðrun Dýnunnar er eins og á Touring hjólunum þ.e. tveir utanályggjandi demparar, ekki eins og á Softail þar sem fjöðrun er í raun falin.

Dýnann er með elstu módelum Harley og hefur haldið miklum vinsældum sínum frá upphafi og þá aðallega hjá minni/lágvöxnum karlmönnum og kvenfólki (er bara lesa þetta beint úr erlendu blaði), en eins og alltaf þá vill Harley ná til sem flestra kaupenda. Átak kúplingshandfangs er létt þó þetta sé hefðbundin barki og varð enn léttari árið 2006 þegar nokkrar breytingar urðu á kúplingsbúnaði, varð léttari um ca. 35% sagði Harley. Sex gíra kassinn er þægilegur til skiptingar en samt með þessu hefðbundna vinalega „klonki“  Drifhlutföll hafa einnig verið uppfærð með árunum til hins betra svo hægt er að „krúsa“ á lægri snúning. Þarna 2006/2007 kom hjólið einnig með beinni innspýtingu sumum til armæðu því snúningshraði í hægagangi var hærri heldur en á blöndungshjóli og lítið hægt að gera við því. Kveikjuláslykill er líka færður á framhluta grindar og er þetta til bóta. Vélin er eins og allir vita V 2 og er 45 gráðu halli milli strokka, þjappa er 8.9:1 og tveir ventlar per strokk, er loftkæld að sjálfsögðu eins og öll alvöru Harley hjól eru. Hjólið liggur vel og það má hressilega taka á því í beygjum, heldur vel sínu striki og er ekkert að hrista hausinn þó vel sé tekið á því útúr beygjum. Reyndar segja flestir blaðamenn að Fatbob Dýnan „höndli“ best. Framdemparar hafa verið uppfærðir milli ára og voru komnir í 49mm þegar þetta er skrifað, lítið um stillingar á fjöðrun hjá Harley ja eins og verið hefur. Svo alltaf smá kvartanir þrátt fyrir mótorpúða þá segja blaðamenn að Dýnan mætti titra þó nokkuð minna þ.e eftir 3.000 snúninga, hvað hafa menn aldrei tekið í alvöru mótorhjól ??!!

Höfum rætt um bremsur áður en Dýnan kemur með einum disk að framan og aftan og bremsu- dælur eru fjögurra stimpla og eru sagðar nokkuð góðar en mættu vera betri. Allur frágangur og málningarvinna er til fyrirmyndar, en þó mætti vanda betur val á boltum og róm, þetta virðist sumt hafa verið svona valið af handahófi, sumir boltar alltof langir o.s.frv. Dýnan er gott alhliða mótorhjól og ég get persónulega tekið undir það því húsbóndi minn átti eina Dýnu og líkaði mjög vel, maður fékk stundum að taka í, sko Dýnuna meina ég og mér fannst þetta skemmtilegt mótorhjól, þó áseta væri frekar ja þröng fyrir mig, þó ég sé nú ekki með hærri mönnum. Eins og við félagar Húna vitum þá er vor maður með góðan smekk og segja sumir að hann kalli sinn Harley „Love Rider“ en ekki Low Rider. Hugsanlega ber ég nokkra sök á því að Húni keypti sér Low Rider því hann kom heim til mín og fékk máta á sínum tíma eða þannig sko !!.  Svo má lesa betur um allt tæknilegt á netinu.

Stolið og stílfært af netinu.

Óli bruni 

Eftirfarandi frétt tekin af visi.is

Honda CBF 1000 árg. 2013

Alhliða mótorhjól sem var fyrst kynnt til sögunnar árið 2006, það hentar í nær allt, það er ekkert sem kemur á óvart en samt allt til staðar sem ætti að vera í nútíma mótorhjóli. Í raun ekkert sem ekki ætti að duga fyrir flesta.

Hjólið er laglegt í útliti svona þægilegar línur í því, nútímalegt útlit á feringum sem og vindhlíf sem er stillanleg og hægt að hækka og lækka um eina 120mm, sem gefur ökumanni gott skjól þegar það á við, bensíntankur er vel lagaður fyrir ökumann, hægt er að stilla sætishæð (þrjár stillingar) og áseta er þægileg. Mikið um mjúkar línur og flestum finnst hjólið fallegt að horfa á. Mælaborð er eins og oft í dag digital, hraða og snúningsmælir, klukka og bensínmælir og svo öll þessi hefðbundnu ljós, en vel læsilegt í myrkri sem og mikilli sól.

Mótor er fjögurra strokka línumótor og er nákvæmlega 998cc, með tveimur yfirliggjandi kambásum, afl er uppgefið 79kw miðað við 9.000 snúninga eða rétt um 100 hestar, þjappa er 11.2:1, er með beina innspýtingu, innspýtingar“hús“ eru 36mm og spíssar eru með 12 götum hver. En hjólið er sagt eyða mjög litlu miðað við mótorstærð .

Hjólið kemur með ABS bremsum, þ.e.a.s. hægt er að fá það með þeim búnaði, sem reyndar ætti að vera skyldu búnaður á mótorhjólum, bremsur eru samtengdar framan og aftan allt eftir átaki ökumanns á bremsur. Framdiskar eru tveir fljótandi 296mm og bremsudælur eru tveggja stimpla, að aftan er diskur 240mm og bremsudæla með einum stimpli.

Mótorinn er í raun alveg sá sami og er í Fireblade hjólinu og allir sem prufa hjólið telja afl gott, en mótor er þannig uppsettur að meira er hugsað um tog en afl, fjöðrun er mjög góð, mjúk en um leið sportleg, en um leið frábært ferðahjól. Þannig hefur CBF-inn haldið stórum aðdáendahóp ánægðum í nokkuð mörg ár og hjólið hefur þróast nokkuð frá því það var fyrst kynnt til sögunnar.

Árið 2010 urðu breytingar á hjólinu því þá kom hjólið með alveg nýrri álgrind Mono-Backbone, stillanlegum framdempurum og pústið varð fjórir í einn, en pústgreinar o.fl. eru úr ryðfríu stáli. Framfjöðrun er 41mm framdemparapípur og er stillanleg, afturfjöðrun er með einum dempara (monoshock) og eru á honum sjö stillingar með kerfi sem Honda kallar HMAS. Felgur eru 17“  sex bita úr áli. Öllum þessum mengunargræjum er komið fyrir í hljóðkútnum sjálfum og því ekki flókið að losa sig við það dót með því að skipta um kút, en nemar eru í pústgreinum. Þessar grindarbreytingar bættu aksturseiginleika hjólsins verulega.

Eins og áður sagt er aflið fullnægjandi en togið er sagt frábært og togar eins og járnbrautarlest frá 2.000 snúningum. Hljóð liggur virkilega vel og ef menn eru í þeim gír að taka hressilega á hjólinu í beygjum þurfa menn að vanda sig til að reka standpedala niður.

Niðurstaðan er sögð eitt vinalegasta hjólið á markaðinum, en er það leiðinlegt, nei alls ekki nema menn gleymi sér og haldi að þetta sé Honda CBR1000RR Fireblade. Semsagt hentar í allt, fyrir alla venjulega mótorhjólaeigendur.

Hjólið fær nær alltaf toppskori í hjólablöðum og þá í öllum atriðum þ.e.a.s. fimm af fimm mögulegum, geri aðrir betur. Hjólið á sér stóran aðdáendahóp um víða veröld og hefur haldið þeim frá því CBF-inn var fyrst kynntur til sögunnar. Meira segja ég á svona hjól og hef átt tvö, það fyrra var keypt árið 2008, en svona er þetta með þessar Hondur þetta er eins og sjúkdómur sem maður losnar ekki við, segja sumir að þetta sé svokallaður suðureyjasjúkdómur og eina þekkta lækningin er að eiga a.m.k. eina Hondu, þá helst þetta í skefjum, við að eiga tvær sofa menn betur, við kaup á þeirri þriðju eru menn einkennalausir og með því að opna alltaf daglega frábæra heimasíðu  Hondusokka nei fyrirgefið Drullusokka þá séu menn í raun læknaðir, en þurfi samt að sækja reglulega fundi með guðföður Honda Prófessor Bacon. 

Stolið og stílfært af netinu Óli bruni.

Norton endurfæddur með Commando 961

Segja má að sá fyrsti sem reyndi að viti að koma Norton aftur á spjald sögunar aftur hafi verið ameríkani að nafni Kenny Dreer, nánar tiltekið í Oregon fylki í USA. Kenny var alvöru Norton aðdáandi (skiljanlega) og þekktur fyrir að gera upp Norton hjól og gera þau miklu betri en orginalið. 961 hjólið var hans hugmynd þ.e. hvernig nútíma Norton ætti að líta út og virka. Kenny ætlaði sér að smíða alvöru tveggja cylindra mótorhjól, en að fjöldaframleiða hjól er allt annað en að gera upp einn og einn Norton. Kenny smíðaði nokkur hjól en þetta náði aldrei neinu flugi. Það er síðan enskur maður að nafni Stuart Garner sem kaupir nafnið og grunnhugmyndina. En Stuart þurfti í raun að endurhanna hjólið frá grunni og fékk til liðs við sig nokkra góða menn t.d. Simon Skinner sem hafði verið hönnuður hjá nýja Triumph firmanu. Simon tók málið í sínar hendur í hönnuninni en þó með grunnhugmyndina sem fyrirmynd frá Kenny Dreer. Mótorinn er tveggja cylindra loftkældur með olíukæli, með tveimur ventlum á cylindra, með undirlyftustöngum (já eins og Harley) þjappa sögð 10,1:1.Mótorinn er sagður 88mm X 79mm, 961cc, með counterbalance til að hrista ekki tannfyllingar lausar (látum Harley um það !!). Með beinni innspýtingu og sagður um 80 hestöfl við 7700 snúninga, mjög mikið tog um 90nm við 5200 snúninga, gírkassi er fimm gíra. Full lestað þ.e. með bensíni og olíu er hjólið sagt 205 kg. Mótorinn er sagður yfir hannaður, sem sagt hugsanlega hægt að bæta verulega við hestaflatöluna. Hjólið er sagt mjög breskt í útliti en þó má sjá smá ítala í því líka, ljósmyndir segja sitt um það. Hægt er að fá hjólið í nokkrum útgáfum t.d. með Öhlins innverted fram og afturdempurum og að sjálfsögðu stillanlegum, fjöðrun er sögð „sportleg“ sem sagt stíf/hörð. Frambremsudiskar eru tveir 320mm og Brembo caliberar, alvöru framendi og bremsur virka mjög vel, en nokkuð næmar. Felgur eru 17 tommu, bensíntankur tekur 17 ltr. Hjólið er sagt „höndla“ eins og alvöru sporthjól, fer vel inní beygjur og mjög létt í hreyfingum á ferð, en aðeins versna málin t.d. á bílastæðum, sætishæð er sögð 32 tommur. Þrjár típur eru til af hjólinu 961 cafe racer, 961 SF og 961 Sport. Gerður er samanburður við Ducati Sport Classic og stendur 961 uppúr í þeim samanburði. Einnig má sjá á netinu prufu á 961 og Triumph Bonneville, en þar stendur Norton sig betur í flestu, líka verði því hann er um helmingi dýrari en Bonníinn, maður þarf alltaf að borga fyrir gæði segja sumir, en Norton 961 er að mestu handsmíðaður og í dag þarftu eflaust að bíða lengi eftir nýju hjóli, sagt er að sumir séu enn að bíða eftir sínu hjóli frá fyrstu pöntun. Hjólið er allavega með því flottara sem komið hefur á götuna í mörg ár þ.e.a.s. í þessum cafe racer stíl, en skoða má Triumph Thruxton til samanburðar. Englendingar eru að gera flotta hluti þó þeir gerist hægt. Nú er bara að sjá hver verður fyrstur til að fá sér nýjan Norton 961, kannski verður það maður einn sem býr að Skólavegi í Vestmannaeyjum sem kaupir fyrsta nýja Nortoninn, því eins og allir vita þá er breskt best. Sjá nánar um Norton Commando 961 á: nortonmotorcycles.com

Óli bruni # 173    (hugsanlega áður birt í blaðinu Kickstart)

Ágætu félagar,

Eftirfarandi bréf barst stjórn frá stuðningsmanni okkar sem er annt um að vefsíða Gaflara ( og annarra) lifi góðu lífi, verði ekki étin af "facebook".

Kæru heimasíðu aðdáendur, áhugamenn mótorhjóla og svo bara þeir sem lesa allt.

Reyni að vera ekki of heimspekilegur (frekar auðvelt fyrir mig), en mig langar að setja niður á blað nokkrar línur um netfjölmiðla þá sem við notum flest dags, daglega og hverjir eru þessir fjölmiðlar: Jú eflaust í fyrsta sæti er „fésið“ þar sem menn/konur geta tjáð sig um alla skapaða hluti, t.d. næstu klósettferð, hvað er í matinn, (í rangri röð !!), næsta partí, nýi kjóllinn/jakkinn og  allt sem hægt er að bulla um pólitíkina (úff) o.fl. o.fl. o.fl. Þetta lesum við sem eru „fésarar“ og lækum eða kommentum á þetta eins og engin sé morgundagurinn. Það kemur bros á vör þegar maður sér jafnvel 30-40 læk á hvað einhver sagði frá um hvað var í matinn !! og að sjálfsögðu nokkur komment. Þegar maður spyr sjálfan sig sem og aðra t.d. leiðist okkur svona eða er þetta bara hinn nýi heimur, öll samskipti á „fésinu“ !!?? Þá fær maður nú bara þetta augnaráð sem þýðir, sá er orðin gamall og þreyttur, fylgist ekkert með ! Ég tala nú ekki um þá fornmenn/konur sem ekki eru með í leiknum= ekki á „fésinu“ þeir eru nú bara ekki viðræðuhæfir ættu að vera komnir á elliheimili. En nóg tuð um „fésið“ það sem ég ætlaði aðallega að JÁ kommenta á eru heimasíður sem engin leið er að bera saman við „fésið“, því þetta er allt annar samskiptamiðill og byggður upp á allt annan máta, (ætla ekki útí tæknihliðina, úff það er eins og lesa um Hondur!!). Nær öfugt við „fésið“ þá kallar vinna við heimasíður á mjög mjög mikla vinnu, því ef ekki er stöðugt verið að setja inn nýtt efni þá deyja þær drottni sínum hratt og vel. En við lifum í heimi þar sem við krefjumst stöðugra nýunga, ekki bara daglegra heldur oft á dag helst. Til að viðhalda áhuga okkar þurfa þeir sem halda utanum heimasíður að vera stöðugt að leita að nýju efni, ja bara svipað og mbl.is eða visir.is. Getum við hin ímyndað okkur hvað þetta er mikil vinna, nei alveg örugglega ekki, nema að við leggjum þessum aðilum lið. Hvernig spyr maður ? Jú með því að lágmarki að setja inn umsagnir (komment) um það efni sem birtist okkur á heimasíðunni, eða þá þeir duglegri að senda inn efni um allt og ekkert (mótorhjól/mótorhjólasögur/mótorhjólamyndir). Hvernig stendur á því að heimasíður sem lesnar eru af tugi manna daglega, fái engin „komment“ eða „læk“, er það svona miklu meiri vinna en á „fésinu“ spyr maður, því flottar ljósmyndir, sögur og greinar fá að meðaltali eitt komment og kannski þrjú læk. Nú eru eflaust margir sem nenna að lesa þetta farnir að segja, þvílíkt „helvítis“ tuð og röfl í þessu staðnaða liði, veit það ekki að „fésið“ er málið og þar eru allir !! En tölur segja annað á teljurum heimasíðu. Því segi ég kæru heimasíðu aðdáendur, styðjum við bakið á þessu frábæra fólki sem leggur á sig ómælda vinnu við að halda áhugamáli okkar gangandi og SETJUM INN LÆK OG KOMMENT, eða tjáum okkur um hvað mætti betur fara, hvað ætti að skrifa um og svona má lengi telja. Ég trúi á okkur öll að þegar á reynir þá tökum við okkur taki, því það væri mjög dapurt ef heimasíður um mótorhjól færu til hjólahimnaríkis. Lengi lifi heimasíður.

Kv. Heimasíðuaðdáandi og (uss ekki segja frá á fésinu yfir öxl konunnar)

Diavel krafta krúser frá já, sjálfum Ducati

Hver hefði trúað því að Ducati ætti eftir að koma með krúser mótorhjól á markaðinn, því Ducati er þekkt fyrir allt annað en eitthvað sem virðist hugsað fyrir að bara sitja á og já bóna.

 En Ducati er eins og önnur fyrirtæki í mótorhjólabransanum, þeir vilja ná til sem flestra og það er öruggt að þeir sem hafa efni á og langar í alvöru krúser þeir munu kaupa sér Diavel, eða réttara sagt djöfulinn, nei Diavel þýðir ekki djöfull á Ítölsku, sumir segja að þetta sé í raun fyrirfram ákveðin prentvilla !!! Þessi súperkrúser hugmynd er svo sem ekkert ný af nálinni, við sjáum fyrir okkur t.d. V-Maxinn (Diavel er reyndar nær 100kg léttari en Maxinn) og V-Rod o.fl. græjur. Ducati myndi eflaust aldrei láta frá sér mótorhjól öðruvísi en fullhannað og með góða alhliða eiginleika, (ræðum ekki um frágang á rafmagni).

En hvernig þeir hafa náð Dúkka með 240mm afturdekki í hóp mótorhjóla sem sögð eru „höndla“ virkilega vel, ja það sýnir hvað þessi verksmiðja getur. Diavel hjólið kom á götuna 2011 og blaðamenn mótor-hjólablaða sögðu að þetta væri mest „ögrandi“ hjól frá upphafi frá Ducati og slái algjörlega við síðasta „nýja“ hjóli Ducati sem var Multistrada 1200S hjólið.

Hvað er svona nýtt ? jú nær allt útlit, áseta, afl, akturseiginleikar  og hljóð. Þó ótrúlegt sé þá er, köllum græjuna bara djöfulinn hér eftir og þó !, þá er hann með sömu grind og Multistrada hjólið og með sama 90 gráður V 2 1200cc mótor. Diavel hjólið kallar bara á athygli hvar sem það sést, þetta er svona alvöru krafta græja, eins og flottur vaxtarræktarmaður sagði ein blaðakonan og bætti við ja kannski líkara amerískum rugby leikmanni tilbúnum að taka af stað í fullum herklæðum, allt sampakkað en um leið og hann fer af stað já passið ykkur bara.

Framdemparar eru 50mm frá Marzocchi og eru sagðir stillanlegir. Eins og áður sagt þá er mótor sá sami og í Multiströdunni, en Dúkkamenn ná miklu meira útúr mótornum, hestöfl eru gefin upp 162 við 9.500 snúninga og togið er 94 fet pund á 8.000 snúningum, miðað við 150 hestöfl og 87,5 hjá Strödunni. Þessari aukningu ná þeir með öðru pústkerfi og inntaki á beinu innspýtinguna o.fl. Gírkassi er sex gíra og er sagður hefðbundin Dúkki. Mótor er tengdur gírkassa með Slipper kúpplingur, ekki dónalegt það, hægt að gíra niður hressilega. Bensíntankur tekur um 17 lítra og er vel falinn ef segja má svo. Öll ljós á hjólinu eru LED ljós. Sætishæð er sögð 30.3 tommur og sæti sagt þægilegt. Hjólið er með nokkuð hefðbundnum Dúkka afturgaffli þ.e. á einum armi, þannig að önnur hlið afturfelgu sést vel. Þyngdardreifin milli fram og afturhjóls er í hlutföllunum 50.8/49.2, en breytist að sjálfsögðu ef farþegi er með.

Prufuökumenn segja að hjólið sé frábært í akstri  og „höndli“ virkilega vel sem er ótrúlegt miðað við stærð aftur-hjólbarða 240/45/17 frá Pirelli, jafnvel í þröngum beygjum.  Pirelli framleiddi þennan hjólbarða sérstaklega fyrir Ducati með þetta hjól í huga. Allt kemur þetta skemmtilega á óvart miðað við útlit hjólsins, þetta er ekki bara krúser heldur hörku sporthjól. Hægt er að halla hjólinu í beygjum um 41 gráður áður en fótpedalar rekast niður. Hjólið kemur í nokkrum útgáfum og þá er Carbon hjólið sérstaklega flott. Þrátt fyrir beina innspýtingu er hægagangur í kringum 1.000 snúninga og hefðbundið kúpplings Dúkka skrölt heyrist ekki, en hið þekkta Dúkka hljóð er enn á sínum stað. Eitt af því fáa sem prufuökumenn kvörtuðu yfir var afturfjöðrun og þá sérstaklega þegar tekið var hressilega á hjólinu útúr beygjum, þá vildi slá saman, en afturfjöðrun er frá Sachs. Að framan eru tveir fljótandi bremsudiskar og bremsudælur eru frá Brembo (Monobloc) og eru bremsur sagðar með því betra á markaðinum. Hjólið er svo sem engin léttavara en samt með léttari „krúserum“ vigtar 463.5 pund.

Og hverjum myndi ekki langa í einn Diavel, allavega væri ég sko ekki á móti því að eiga einn sérstaklega eftir að hafa sest á einn í Þýskalandi 2011, já reyndar á þrjá í umboði einu. Er ekki komin tími á einn svona, það eru þó nokkrir Dúkka aðdáendur sem og eigendur á Íslandi, hver þeirra verður fyrstur ??!!

Stolið og stílfært af netinu.

Óli bruni

Vatnskældur Harley Davidson 2014

Jæja síðasta vígið er fallið því komin er á markað fyrir árið 2014 vatnskældur Harley Davidson í touring útgáfunni (ferðahjól/pylsuvagn/rútubíll).

Það var sagt í hjólablöðum í USA að H.D. verksmiðjurnar hefðu í raun hent sprengju inná Harley markaðinn með því að kynna vatnskældan Harley, jú við vitum öll um V-Rod en fæstir telja það með alvöru Harley hjólum, eflaust útaf því að V-Rod er aflmeiri og með betri akstureiginleika en öll önnur Harley hjól er það ekki, en það er nú allt önnur saga frá Þýskalandi.

Þetta leyndarmál Harley verksmiðjunar um að nýja ferðahjólið með 103 c.inc. mótor væri vatnskælt hafði verið haldið mjög vel leyndu, þannig að blaðamenn á kynningu 2014 hjólanna stóðu með opin munn af undrun. Einnig að við kynninguna var ekkert verið að flagga þessu sérstaklega og eins og sjá má á þessum vatnskældu hjólum þá er þessi frágangur mjög vel falinn, skrýtið að fela þetta svona því þetta er í raun ein mesta framþróun (já já veit afturför) Harley sem sést hefur í mjög mjög mörg ár. Þetta leyndarmál er kallað Project Rushmore, kaninn kann að finna upp nöfn, samanber nafnið New York steak á Z1 Kawasaki hjólinu áður en það var kynnt almenningi.

Í raun hafa orðið miklar stjórnunarbreytingar hjá Harley frá árinu 2009, þróunardeild þeirra fær nú bara þrjú ár í hverja hönnun í stað fimm ára áður. Auðvitað var þetta bara tímaspursmál hvenær H.D. hefði neyðst hvort er eð til að koma með vatnskældan mótor, því hitavandamál og annað hafa plagað þessi hjól í nokkuð mörg ár, sem og krafa um minni mengun. Það er 103 c.inc mótor í öllum ferðahjólum H.D. fyrir árið 2014 sú vél hefur verið „uppfærð“ en aðeins Ultra Limited og Tri Glide þríhjólið (heyrst hefur að Tryggvi bacon ætli að kaupa sér H.D. þríhjól) eru með vatnskælingunni, en H.D. kallar þessi hjól Twin-Cooled, samanber Twin Cam vélina, ekki mál gleyma CVO Screaming Eagle touring hjólinu með 110 c.inc, mótornum það er líka vatnskælt = Tví kælt !

Nýju 103 c.inc. vélarnar eru sagðar koma með aflaukningu uppá ca. 5-7%, en H.D. gefur aldrei út hestaflatölu, spurning af hverju !! En tog er sagt 105.5 lb.ft á 3.750 rpm/snúningum. Harley menn segja þ.e. verksmiðjunar, að mesti munur finnist við framúrakstur og það muni einni heilli sekúndu að fara úr 60 mph í 80 mph, ja sem þú ert fljótari !! Stóra spurning er hvort hinn almenni Harley eigandi og/eða áhugamaður vilji vatnskældan Harley? Allavega var ekki mikill áhugi fyrir V-Rod  meðal „hard“core Harley manna, en tíminn mun leiða þetta í ljós, en eflaust bara tímaspursmál að öll hjól frá Harley verði vatnskæld. Eins og flestir eigendur Harley ferðahjóla, allavega síðustu ár hafa orðið varir við þá verður hressilega heitt í kringum vélina, bæði fyrir ökumann og ef farþegi er með. Harley verksmiðjurnar hafa sett vindhlífar til að beina köldu lofti að vélinni (spjöld á grind) og síðan færðu þeir pústgreinar, ádrepi á aftari cylinder ofl. Með vatnskælingunni segjast verksmiðjurnar líka náð betri aflnýtingu (ekki veitir af segja sumir). Það þarf ekki að leita langt til að sjá að þetta vandamál hefur plagað fleiri framleiðendur mótorhjóla, því BMW er komin með vatnskældan R1200GS. Á nýja ferðahjóli Harley fer vatnskælingin eingöngu í gegnum „heddið“ og á að kæla útblásturventla (þ.e. ef ég skilið þetta rétt, hef ekki mikið vit á mótorhjólum). Síðan eru tveir vatnskassar faldir sitthvoru megin í neðri fóthlífum fyrir framan ökumann, vatnslás og vatnsdæla eru neðarlega á grind að framan, allt virkilega vel falið !

Blaðamenn í USA segja að eflaust munu alvöru Harleymenn og konur froðufella yfir þessu, eins gott bara að fá sér Væng frá Hondu. En verksmiðjur benda á að vatnskælingin sé jafnvel minna áberandi en gamla olíukælingin. Einn prufuökumaður sem ók bæði nýja vatnskælda hjólinu og því hefðbundna með 103 c.inc. mótornum sagðist í raun finna engan mun á þessum hjólum, hvorki í afli né öðru. Eina sem hann bætti við að honum hefði fundist betra afl í USA útgáfunni en þeirri sem fer til annarra landa. En segir nýja hjólið „höndla“ vel, frábært  tog og nokkuð góða hröðun við framúrakstur. Segir að hljóð sé svona aðeins mildara í þeim vatnskælda. Segir einnig frá smá bilun í Ride by wire bensíngjöfinni = engir barkar, þannig að viðkomandi varð að bíða eftir viðgerð tvisvar í sínum fyrsta prufuökutúr, en er þetta ekki bara eins og gengur og gerist með mannanna verk, nema hjá Honda !

Sagt er að nýja hjólið sé framför ekki spurning, en engin gífurlegur munur frá því gamla, góðir hlutir gerast hægt.  Að framan eru komnir 49mm framdemparar með stífari fjöðrun, virka vel í hraðari beygjum, en hjólið getur samt tekið aðeins af þér völdin ef hressilega er tekið á því. Sagt er að afturfjöðrun mætti vera betri því í svona stærri misfellum í malbiki slógu afturdemparar saman. En hjólið er í raun létt í meðförum þegar það er komið af stað þó það vikti heil 864 pund. Ekki er flókið að leggja hjólið þannig í beygjum að fótaborð (já fótaborð/floorbords) snerti malbik, en fáum okkur bara önnur hjól ef við ætlum að „reisa“. Eins og áður er sagt þetta hjól er frábært ferðahjól, fer vel með ökumann sem og farþega. Bremsur eru sagðar virkilega góðar og er ABS kerfið samtengt milli fram og afturbremsu sem er alveg nýtt hjá H.D. Þetta kerfi kemur inn við hraða yfir 25mph, undir þeim hraða er allt hefðbundið.

Aftur er sagt hvort gamlir Harley aðdáendur verði ánægðir með þetta. En ekki spurning að þetta bætir öryggi ökumann verulega og já ekki langt síðan fyrsta Harley hjólið kom með ABS. Ultra Limited hjólið (það vatnskælda) kemur einnig með vökvakúplingu fyrir árið 2014, Harley verksmiðjurnar eru alltaf að finna upp eitthvað nýtt ! Ekki finnanlegur munur á átaki kúplingshandfangs við skiptingar. Hjólið er með sex gíra kassa og gamla góða „klonkið“ er enn til staðar við að skipta hjólinu, en gírkassi er sagður góður, en stundum erfitt að finna hlutlausan, þá aðallega þegar hjólið var heitt. Allur frágangur á hjólinu í heild er góður og það verður að minnast á þær góðu breytingar með hliðartöskur þ.e. að í dag er hægt að opna þær með einni aðgerð/handtaki. Sama á við með farangurskassan að aftan, virkilega góð framför hvor tveggja. Rofahús á stýri hafa einnig verið uppfærð og að auki er komin stór skjár í mælaborð sem er mjög auðvelt að lesa af (er ég að lýsa mælaborði á bíl !). Það fylgja headsett hjólinu og hljóðnemi sem hægt að nota til fyrirmæla ef segja má svo, því þú getur sagt spila: Rolling Stones eða já fyrir þá yngri Coldplay ! Virkar flott er sagt.  Mælum hefur einnig verið breytt og gott að lesa af jafnvel í mikilli sól. Á hjólinu er nýr framljósabúnaður bæði aðalljós og kastarar eru með LED perum. Útlitisbreytingar í heild eru ekki svo miklar og þó það er komið gat í vindvörnina (Batwing) fyrir vatnskælinguna, sem og að stýra betur vind frá ökumanni, sem og að heildarhönnun er miðuð við það sem sést hefur í vindgöngum. Einnig eru komnir tveir fljótandi diskar fyrir frambremsuna, lofthreinsarahlíf er líka öðruvísi. En virkar vatnskæling við akstur í heitu veðri sem og við aðrar aðstæður ? Þeir sem hafa ekið vatnsHarleyinum segja að ekki sé neinn stórmunur, en kannski ekki alveg að marka þau orð, því samanburður var frekar takmarkaður miðað við akstur hjóla með eldri hönnunina.

En aftur sagt frábært ferðahjól sem hefur tekið miklum framförum á leið sinni inní framtíðina, svo má ekki gleyma samanburði við aðra USA framleiðslu á hjólum sem er Victory og Indian hjólin, en við sjáum til hvort vatnið taki yfirhöndina hjá Harley. Svo er bara að sjá hver verður fyrstur hér á landi að fá sér vatnasvín (bein þýðing á water hog). Um aðrar tæknilegar upplýsingar má lesa betur á netinu.

Stolið og stílfært af netinu:   Óli bruni # 173

Búið er að fjalla um hjólaeign gjaldkera og formannsins í fyrri greinum frá Óla og þá er komið að öðrum stjórnarmönnum í einni og sömu umfjölluninni.

Suzuki Intruder 1800 er líklega algengasta hjólið í klúbbnum því þó nokkuð fleiri félagar en 3 stjórnarmenn hjóla um á þessari gerð. 

En hér kemur greinin.  Sjá einnig í spjallinu ásamt nokkrum myndum.

Suzuki Intruder 1800:  Mótorhjól sem lætur menn vita af því mótor er milli lappa þeirra, sem og nær skyldueign til að komast í stjórn Gaflara.

Við ungu mennirnir segjum þetta mótorhjól er hrikalegt og meinum þá að það sé flott “töff” o.s.frv.  Og það er óhætt að segja að Trúderinn sé hrikalegur með sinn 1783 cc mótor, það er sko alvöru V 2 mótor með stóru vaffi. Hjólið vigtar nær fjögurhundruð kílóum, nákvæmlega 347 kg og þessi samsetning segir: Mótorhjól fyrir alvöru karl- menn (og konur).

Trúderinn var kynntur til sögunar árið 2006 og árið 2010 kom M1800R á götuna.  Blaðamenn segja að þvermál strokka 112 mm sé með því stærsta í heiminum ef þá ekki það stærsta, þ.e. af fjöldaframleiddum hjólum. Tog er á við stóran skuttogara 118 ftlb og veitir eflaust ekki af miðað við þyngd. Sumir segja (þeir sem eiga ekki) að Trúderinn sé bara eftirlíking af Harley, ekki leiðum að lýkjast þar og blaðamenn bæta við að hjólið sé betur framleitt og með meira afl heldur en Harley.

Miðað við þennan stóra V mótor 1783cc, þá er hjólið í raun virkilega þýðgengt. Kúplingsátak er mjög létt miðað við búnað og það þarf aðeins tvo fingur á kúplingshandfang og rennur hjólið í gíra við skiptingar. Eins og hefðin hefur verið hjá Suzuki þá er beina innspýtingin og kveikjukerfi með því betra sem til er á markaðinum. Ekkert hik eða hikst vegna innspýtingar sem er nú nokkuð algengt. Í raun frábær hönnun á V mótor og flestir blaðamenn mótorhjólablað gefa mótor fjórar stjörnur af fimm og eigendur Trúdersins nær oftast fimm stjörnur. Svo eru einhverjir sem tuða yfir því að vatnskældur V mótor sé ekki alvöru “krúser”, dæmi hver fyrir sig.

Miðað við stærð hjólsins þá “höndlar” það virkilega vel, sætishæð er góð fyrir lappastutta aðeins 705mm svo jafnvel varaformaðurinn nær niður á gatnamótum þegar stöðvað er, Reyndar segja “vinir” hans að Trúderinn hans sé að skjóta rótum. Sama má segja um fótpedala meðalmenn ná vel á þá og áseta er þægileg, nema fyrir þá sem nota buxur með skálmasídd undir 29 tommum. Þyngd hjólsins liggur mjög neðarlega og gerir það að verkum að hjólið situr vel og ekki svo þungt í meðförum jafnvel á bifreiðastæði, en “vinir” ritara klúbbsins segja að hans hjól standi mest á bifreiðastæðum því hann sé alltaf upptekin við að bæsa sumarbústað sinn (ljóta bullið í þessum vinum).

Bremsur eru sagðar ágætar, tveir diskar að framan með fjögurra stimpla bremsudælum, en mættu vera betri, það þarf að taka vel á þeim við neyðar-hemlun, en gleymum ekki þyngd hjólsins, en ekki má gleyma mótorbremsunni þ.e. mótornum sjálfum.

Trúderinn er hlaðinn krómi svo miklu að gott er að eiga rafsuðu-hjálm segja sumir. Þó Suzuki verksmiðjurnar séu þekktari fyrir sporthjólin sín eins og GSX-R hjólin (uss gleymdi Bandit) þá er krúser framleiðsla þeirra alveg jafn vinsæl í USA og Þýskalandi, tala nú ekki um Ísland. Eina sem blaðamenn hjólablaða setja útá er svona endafrágangur og sparnaður í vali í boltum og róm, mætti vera betra.

Í samanburði við aðra krúsera í þessari mótorstærð t.d. Harley þá þyrftu menn í raun að fara í custom Harley CVO/Screaming Eagle til að fá svipað magn af krómi og dóti, en verðið já tveir Trúderar fyrir einn CVO Harley. Blaðamenn mótorhjólablaða gefa nær allir hjólinu fjórar stjörnur af fimm í heildareinkunn. Nú er bara að sjá hvort þessi grein sem og “vinir” varaformanns, ritara og meðstjórnanda Gaflara ýti þeim ekki útá malbikið meira heldur en hefur verið, en þeim til varnar verð ég að segja að það ringdi bara í allt sumar og að bóna allt þetta króm uss maður bara svitnar við tilhugsunina. Lesa má meira um þetta frábæra hjól á netinu.

Stolið og stílfær af netinu:  

Óli bruni

Ágætu félagar,

Ólafur R. Magnússon, Óli bruni, hefur verið duglegur að senda okkur greinar um hjólin okkar.  Það mun á næstu vikum/mánuðum birtast fleiri pistlar um hjól frá honum.  Það var Hilmar Lúthersson á Selfossi, Snigill nr. 1 og Drullusokkur nr. 0, sem gaf Ólafi þetta viðurnefni um árið.  Það er vel lýsandi fyrir starfið hans Óla en hann vinnur hjá Slökkvliliði höfuðborgarsvæðisins, á forvarnarsviði.  En hér er mynd sem Óli horfir á þessa dagana og veltir fyrir sér hvort hann eigi að fjárfesta í einu slíku og sameina vinnuna og áhugamálið í einu tæki. Þetta er bresk græja ( auðvitað) framleidd af Leyland og með V2 BSA mótor.